Πως ένα θέλω, στην καθημερινότητα μας, μπορεί να γίνει πράξη ερήμην μας !

Καλημέρα σε όλους σας.

Κάποια στιγμή, μαζί με τους συνεργάτες μου, ανοίξαμε ένα γραφείο για να έχουμε έναν χώρο, όπου ελεύθερα θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τα φαινόμενα, που βιώνουμε μέσα στην ζωή μας.

Στο γραφείο αυτό, γινόντουσαν απίστευτα πράγματα, σχεδόν κάθε μέρα ! Δείτε ένα από αυτά.
Ενώ καθόμουν στο γραφείο μου και παρατηρούσα τα αρχεία στον υπολογιστή μου, οι δύο συνεργάτες μου, είχαν μια έντονη συζήτηση πάνω σε ένα θέμα, που τους έκανε σχεδόν να καβγαδίζουνε.

Την στιγμή αυτή, εμένα δεν μου έδιναν καμία σημασία, για αυτό και εγώ μη ενδιαφερόμενος για την διαμάχη αυτή, συνέχισα να γράφω στον υπολογιστή μου. Κάποια στιγμή, μου ήρθε η επιθυμία, να πάω να πάρω από το ψυγείο που είχαμε στο ισόγειο, μια κόκα κόλα.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σας πω, τι είδα εγώ ! Την ώρα που σηκώθηκα από την καρέκλα μου και πέρασα μπροστά από τα γραφεία τους, ήταν και οι δύο κοκαλωμένοι και τα πρόσωπα τους, είχαν
μια έκφραση θυμού.

Εντωμεταξύ, το γραφείο όλο, αλλά και τους ίδιους, τους έβλεπα θολούς.
(δεν έδωσα όμως και ιδιαίτερη σημασία, όπως άλλωστε και κάθε ένας από όλους αυτούς, που έχουν βιώσει ένα φαινόμενο… Και αυτοί, στην πλειονότητα τους δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία, σε όποια μορφή φαινομένου βιώνουν ) !

Πίστεψα ότι μου κάνουν πλάκα και προσπάθησα, μπαίνοντας μπροστά τους, κουνώντας τα χέρια μου, με κινήσεις σπασμωδικές, να τους κάνω, να κάνουν κάτι, για να αλλάξει, έστω η έκφραση που είχαν. Πάλευα όμως άδικα, γιατί δεν άλλαξαν καθόλου, μην έχοντας όμως, εξολοκλήρου την συνειδητότητα μου επί της πράξης, πίστεψα, για άλλη μια φορά, ότι, θα μπορούσε να είναι κάποιο αστείο.

Φανερά εκνευρισμένος προχώρησα, πέρασα, το δωμάτιο που είναι το ψυγείο και κατευθύνθηκα στις σκάλες, που υπήρχαν δεξιά. Ανεβαίνοντας για το πάνω δωμάτιο, που είναι η κουζίνα, ( σημειωτέων ! Στην κουζίνα δεν υπάρχει ψυγείο ) ! Από την μέση της σκάλας και μετά, έχασα τα σκαλοπάτια και βρέθηκα, σε έναν χώρο, που θα μπορούσε να έμοιαζε με σπίτι. Είχε ένα χώρισμα, στο σημείο που κοίταγα, όπου από πίσω, ήταν η κουζίνα.

Βέβαια, το όλο δωμάτιο, ήταν θολό και είχε, και μια αίσθηση σκοταδιού, που πιθανόν, να υποδηλώνει, ότι εκεί που πήγα ήταν νύχτα. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν, να πάρω την κόκα κόλα, δεν θυμάμαι ! Να άνοιξα κάποιο ψυγείο του εκεί χώρου. Μετά, θυμάμαι να κατεβαίνω τα σκαλιά, πάλι από την μέση και όχι από την αρχή της σκάλας, όπως και πριν και να βρίσκομαι στο δωμάτιο από κάτω, πριν το γραφείο, κρατώντας την κόκα κόλα στα χέρια μου. ( Ένα μεγάλο μπουκάλι, 1,5 λίτρου )

Περνώντας, μπροστά από τα γραφεία, οι συνεργάτες μου, δεν είχαν αλλάξει έκφραση. Τσαντισμένος εγώ, κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου. Πριν να κάτσω, στην καρέκλα μου, ανοίγω την κόκα κόλα και βάζω ένα ποτήρι. Το ακουμπάω στο γραφείο και στην άκρη του γραφείου, βάζω το μπουκάλι. Έπειτα, κάθομαι στην θέση μου.

Αφού κάθισα, μου λέει ο ένας από τους συνεργάτες μου, μόνος σου πίνεις κόκα κόλα ; Και για να έχουμε καλό ερώτημα πότε την έφερες ; γιατί δεν σε είδαμε να φεύγεις από το γραφείο !
Τότε, τους εξιστόρησα, τι είχα δει εγώ ! Ακόμα μέχρι και σήμερα, δεν έχει δοθεί σαφή, εξήγηση, ως προς την επεξήγηση, του αυτού φαινομένου.

Να πω εδώ επίσης, ότι δεν θυμάμαι πόσος χρόνος πέρασε, για τους συνεργάτες μου, αλλά ούτε και για μένα ! Αν και έχω την αίσθηση ότι κατά την διάρκεια του φαινομένου, εγώ βρισκόμουν, εντός του μηδενικού χρόνου. ( Τα πάντα στατικά, αλλά εγώ κινούμενος μέσα σε αυτά ). Αν κάτι τέτοιο βέβαια είναι εφικτό !

Περιμένω, τις ερωτήσεις σας, όταν το διαβάσετε και να συζητήσουμε τις τυχών απορίες που έχετε. Τόσο εσείς, όσο και εγώ. Η ακόμα και κάποιες σκέψεις για το τι μπορεί να συνέβη πραγματικά !

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλημέρα φίλε babis_tsa !

Το φαινόμενο που αναφέρεις, είναι επαρκώς δυνατό, όχι μόνον γιατί είναι φαινόμενο, αλλά, γιατί στην πραγματικότητα, ήταν δύο ή ακόμα και περισσότερα, φαινόμενα.

Αυτό το λέω, από την άποψη ότι, εσύ έζησες το φαινόμενο που φαίνεται – μας περιγράφεις, αλλά και οι δύο συνεργάτες σου, έζησαν και αυτοί, ένα φαινόμενο, που σαφώς, τους διατάραξε και την δική τους πραγματικότητα.

Κατά συνέπεια, αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις, είναι στην πραγματικότητα, μια σειρά φαινομένων, που έχουν πάντα, διαφορετικούς παρατηρητές.
Όσων αφορά, την δική σου οπτική, ( Όλα είναι στατικά, ενώ εσύ είσαι, κινούμενος ) τα πράγματα, είναι λίγο μπερδεμένα !

Θα προσπαθήσω, να τα εξηγήσω, όσο καλύτερα μπορώ, τόσο για εσένα, όσο και για τους υπόλοιπους, φίλους / φίλες του φόρουμ.
Πιστεύω, ότι, την στιγμή που εσύ, άρχισες να βλέπεις, τους δύο συνεργάτες σου να έχουν αυτήν την παγωμένη όψη, το φαινόμενο σου, είχε ήδη αρχίσει. Για την ακρίβεια, το φαινόμενο σου, είχε αρχίσει από πιο πριν ! Απλώς εσύ άρχισες, να γίνεσαι παρατηρητής, εκείνη την στιγμή, της διατάραξης αυτής.

Άρα, όταν εσύ ήσουν ακόμα στο γραφείο και φανερά δεν έδινες σημασία στους συνεργάτες σου, κάτι σε έκανε να περάσεις ( ένα είδος πύλης ), η οποία σε μετέφερε ( πάντα, κατά την γνώμη μου ), λίγο έξω από τον κόσμο σας ή αλλιώς, λίγο έξω από το δικό σας χωρικό και χρονικό σύμπαν. Προφανώς ! Η θέα από έξω από τον κόσμο, είναι λίγο διαφορετική ( σαν οπτικό περιβάλλον ), από αυτήν, την οποία έχει κάποιος, όταν είναι εντός του αυτού κόσμου. Αυτός πιθανών, να είναι και ο λόγος, που εσύ έβλεπες και το γραφείο, αλλά και τους συνεργάτες σου, κοκαλωμένους και θολούς.

Τώρα ( πάντα, από ότι μπορώ να συμπεράνω ), εσύ, ήσουν ήδη εκτός του κόσμου – πραγματικότητας, με μόνη διαφορά ότι, μπορούσες ( άγνωστο πως ) να βλέπεις εντός αυτού ! Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι σε έβλεπαν και οι συνεργάτες σου !
Όντας εκτός κόσμου, εσύ άρχισες να κινείσαι προς μια κατεύθυνση ( που όμως, δεν ήταν σαν τις γνωστές, μπροστά, πίσω, πλάι, κάτω κοκ ). Αλλά, ήταν η κατεύθυνση της επιθυμίας σου !

Καταλαβαίνω, ότι είναι πολύ δύσκολο, τόσο για εσένα, όσο και για εμένα, αλλά και όλους, όσους το διαβάσουν, να κατανοήσουμε την ΝΕΑ, αυτή κατεύθυνση, που εσύ, με την όποια λογική σου πήρες.
Όμως δυστυχώς ( επειδή παραμένει ακατανόητο ), αυτό είναι αυτό που εγώ καταλαβαίνω, από αυτό, που μας περιγράφεις.

Τώρα, όσον αφορά την δεύτερη φάση, του φαινομένου σου, ( αυτή, που σε έκανε να περάσεις ¨ την αφανή πύλη ¨ ), εσύ κινούμενος κατά μήκος της κατεύθυνσης προς τις σκάλες, ταυτόχρονα, κινιόσουν και προς την κατεύθυνση της επιθυμίας σου, χωρίς όμως αυτές, να συνάγουν ! Με αυτόν τον τρόπο, η μετακίνηση σου, ήταν σε δύο ταυτόχρονες κατευθύνσεις και έτσι, εσύ, ενώ ήσουν ( απλά παρατηρητής, του κόσμου των συνεργατών σου ), κινούμενος κατά μήκος προς τις σκάλες και όντας εκτός του κόσμου, εσύ μπόρεσες για λίγο, να ¨ ενσωματωθείς ¨ σε κάποιο άλλο ¨ τύπου παράλληλο σύμπαν ¨ όπου και άρχισες να βλέπεις, να σχηματίζεται το περίπου σπίτι, που περιγράφεις.

Μια ερώτηση εδώ, αν μου επιτρέπεις ; Μήπως θυμάσαι, αν και κατά πόσο, ήταν και εκεί, ( στο νέο, σχηματισμένο σπίτι ) θολά ; Αν ήταν και εκεί, τότε, γεννάται ένα βασικό, ερώτημα ! Που βρήκες την κόκα κόλα ; Αν όμως, δεν ήταν, τότε, αυτό σημαίνει ότι, την κόκα κόλα, την πήρες από κάποιο άλλο, ¨τύπο παραλλήλου σύμπαντος ¨ και ( δεν ξέρω, πιθανών, από καθαρή τύχη, εσύ βγήκες και πάλι εκτός, αν είδες τα πάντα και πάλι θολά και ακόμα περισσότερο, διπλασιάστηκε, η τύχη σου, όταν ξανά κατάφερες να μπεις και πάλι, εντός του ίδιου του δικού σου, αλλά και των συνεργατών σου, σύμπαν).

Από την άλλη πλευρά, καλό θα ήταν να μάθουμε, αν οι συνεργάτες σου, σε έβλεπαν ( κατά την διάρκεια που εσύ, για εσένα, ήσουν εκτός κόσμου και τους φώναζες ).

Αν σε έβλεπαν, καλό είναι να μάθουμε, αν αυτοί σε είδαν, να κάνεις όλα όσα εσύ περιγράφεις στο φαινόμενο σου, ή αν οι ίδιοι, οι συνεργάτες σου, σε έβλεπαν να κάθεσαι, στην καρέκλα του γραφείου σου.
Όσων αφορά την δική τους οπτική ( Πού βρήκες την κόκα κόλα ; Και πότε, πρόλαβες και την πήρες, από το ψυγείο ; ), έχω να πω ότι, οι άνωθεν ερωτήσεις, θα είναι επαρκώς κατατοπιστικές, για να αποκτήσουμε μια πιο σφαιρική άποψη για το ποιόν φαινομένου, που οι συνεργάτες σου έζησαν.

Μέχρι στιγμής, ή όψη του δικού τους φαινομένου είναι, ότι, ή εσύ έλειπες από το γραφείο, ( πχ εξαυλόθηκες, από τον χώρο, είτε αυτοί το πρόσεξαν, είτε όχι ) και μετά ξανά υλοποιήθηκες, και πάλι στο γραφείο σου, αλλά με την κόκα κόλα, πράγμα, που δεν μου φαίνεται και τόσο ευσταθές, ή εσύ, ( ήσουν στο γραφείο, για τα μάτια των συνεργατών σου, καθ΄ όλη την διάρκεια, που εσύ ¨ τριγύρναγες ¨ εκτός κόσμου ). Έτσι, μετά την επανείσοδο σου, στο ¨ πρώην χωρικό αλλά και χρονικό σύμπαν ¨ , εσύ έχοντας ( εις γνώση σου, τον ¨ περίπου φυσικό τρόπο, που εσύ πήρες την κόκα κόλα ), μπορείς να δόσεις, μια ¨περίπου φυσική απάντηση ¨, στους συνεργάτες σου, ενώ αυτοί, δεν μπορούν ! Επειδή, όλη αυτήν την ώρα, εσύ δεν έφυγες καθόλου από το γραφείο σου και δεν είχες, την κόκα κόλα. Έτσι, πάντα για ότι έχει σχέση, με το πώς αυτοί το είδαν… Αυτοί, έχουν εσένα, ¨μόνιμα καθηλωμένο ¨, στο γραφείο, ενώ ταυτόχρονα, δεν είχαν καθόλου, κόκα κόλα εκεί. Έτσι, αυτό που στα δικά τους μάτια φάνηκε, ήταν, ότι η κόκα κόλα εμφανίστηκε, ως δια μαγείας… Ή ότι εσύ, ¨ διέφυγες από την προσοχή ¨ τους, και έφερες, σε έναν κενό χρόνο, ( που οι ίδιοι, δεν έδιναν σημασία ), την κόκα κόλα.

Όπως και να έχει, σίγουρα τα επί σειρά, φαινόμενα, που ζήσατε εκείνη την ημέρα, ήταν σαφώς, πολύ μα πολύ περίεργα και πιθανών, εξ΄ αυτών, κάποιοι από τους φίλους / φίλες του φόρουμ και εγώ μέσα σε αυτούς, να μπορέσουμε, να πάρουμε απαντήσεις και για τα δικά μας φαινόμενα.

Ευχαριστώ Johnart !

Φίλε μου john_art !

Θέλω να σε ευχαριστήσω, για τον χρόνο που διέθεσες και έψαξες να βρεις μια ικανοποιητική απάντηση, που θα μπορούσε να καλύψει, ένα πολύ μεγάλο μέρος του αυτού φαινομένου, που όπως πολύ σωστά είπες, δεν ήταν ένα, αλλά πληθώρα φαινομένων, τα όποια είχαν περισσότερες από δυο, οπτικές κατανόησης, ( διαφορετικές λήψεις εικόνας, αλλά και αποσαφήνισης, του εικονότυπου, που θα κοίταγες, η θα ζούσες, εντός των φαινομένων) πραγματικά, πόσα φαινόμενα συνέβησαν ταυτόχρονα, είναι ένας γρίφος ; που θα πρέπει να λύσουμε.

Στην ερώτηση σου, για το αν το μέρος το οποίο πήγα, το έβλεπα θολό.
Δεν μπορώ να μιλήσω με απόλυτη βεβαιότητα. Θυμάμαι, ότι είχε μια μορφή, σαν αυτή που συναντάμε στο ύπνο μας, δηλαδή που γίνονται πράγματα, χωρίς λογική, αλλά εντούτοις, επί αυτής της κατάστασης, αποδίδεται ένα αίσθημα αταραξίας, από εμάς.
Έτσι ένιωθα ! επίσης, ξέχασα να πω, ότι πίσω από το σημείο που κοίταγα, στο μέρος που πήγα, είχα ένα μαύρο πυκνό σύννεφο και παρόλα αυτά, δεν ένιωσα να απειλούμε από κάτι. Ήμουν επίσης ατάραχος !
Όταν δε, πέρασα, το εν λόγω σύννεφο, βρέθηκα στην μέση της σκάλας
του γραφείου, αφήνοντας πίσω μου το σύννεφο, πιθανών, σχηματίστηκε ξανά, (αλλά, δεν μπορώ να το ξέρω), η εικόνα του γραφείου.

Όπως ακριβώς και στον ύπνο μας, που περνάμε από το ένα μέρος, στο άλλο, χωρίς όμως να υπάρχει ένα λογικός σύνδεσμος, που θα μπορούσε, να μας συνδέσει με την νέα μορφή χώρου. Όμως όλος περιέργως, κινούμαστε μέσα σε αυτή, (μορφή χώρου ) αλλά όχι, υπό μορφή χρόνου, αλλά μια άλλη κατάσταση, που δεν ξέρω, ποια μπορεί να είναι !

Στην ερώτηση σου, για το αν θυμούνται οι συνεργάτες μου να έλειπα ;
Δεν μου είπαν πότε, κάτι τέτοιο, αλλά πιθανότατα, να μην έδωσαν σημασία, γιατί στο επίκεντρο του γεγονότος τους, ήταν η διαμάχη που αυτοί είχαν. Άρα, το αν είναι εδώ ο συνεργάτης μας, δεν είναι κάτι που θα τους απασχολούσε , γιατί ήξεραν, για αυτούς, ότι ήμουν ήδη εκεί ! Όπου και έγραφα στον υπολογιστή.
Συνεπώς, πότε δεν θα έμπαιναν στην διαδικασία να κάνουν, μια τέτοιου είδους ερώτηση στον εαυτό τους.
Η κόκα κόλα όμως, δεν είχε καμιά θέση να είναι στο γραφείο. Γιατί ούτε και πριν ήταν, και δεν θα έπρεπε, να είναι, ούτε και στο τότε τώρα, ( το τώρα, αναφέρεται, στην ώρα του φαινομένου ) τότε ξεκίνησε το φαινόμενο για αυτούς !

Αυτό όμως, που με απασχολεί περισσότερο από όλα, είναι ποια, είναι η σωστή ερώτηση, που θα πρέπει να κάνω εγώ ή εσείς, σε εμένα, ως προς
την επίλυση του γρίφου.
Ποιος είναι ο γρίφος, που πρέπει να λύσουμε ;
Ποια αιτία στάθηκε, πραγματικά ως έναρξη, για την εκκίνηση, των διαδικασιών των φαινομένων ;

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλησπέρα φίλε babis_tsa !

Από το γραπτό σου μήνυμα, συμπεραίνω ότι, το φαινόμενο αυτό το έχεις επεξεργαστεί, πάρα μα πάρα πολύ, στο μυαλό σου και πολύ δε πιθανών είναι, να το έχεις συζητήσει και με τους συνεργάτες σου, πολύ.

Αυτό, είναι κάτι καλό ! Αφού πλέων, είσαι σε θέση, να μας πεις πολλά από τα συμπεράσματα σου, που εσύ και οι συνεργάτες σου απορρίψατε, ως επίσης, είσαι σε θέση, να μας πεις όλα τα συμπεράσματα που εσείς έχετε φτάσει, όσων αφορά, το εν λόγω φαινόμενο.

Η περιγραφή σου, για την ονειρώδη κατάσταση και το αίσθημα αταραξίας που εσύ ένιωθες, είναι σωστή και ψαγμένη ! Η ονειρώδης αυτή κατάσταση, είναι κάτι, που το έχουν νιώσει πολλά άτομα, κατά την διάρκεια ενός φαινομένου που έζησαν, αλλά εκτός αυτών, καλό είναι να σου πω, ότι και εγώ το έχω νιώσει κατά καιρούς, σε κάποια φαινόμενα, που έχω βιώσει.
Πιθανών, να είναι ένα συναίσθημα ή αίσθηση, που να γίνεται αντιληπτή, μόνον όταν η εδώ – τώρα πραγματικότητα μας, διαταράσσεται. ( Είναι κάτι, που ερευνώ χρόνια τώρα και ακόμα, δεν έχω καταλήξει, σε ασφαλές συμπέρασμα ).

Τώρα, όσον αφορά τις ερωτήσεις σου. (Ποιος είναι ο γρίφος, που πρέπει να λύσουμε ;
Ποια αιτία στάθηκε πραγματικά, ως έναρξη, για την εκκίνηση, των διαδικασιών, των φαινομένων ) ;

Ο γρίφος, μπορεί να είναι, ακόμα και ο διαφορετικός τρόπος κατανόησης από εμάς ( ότι και αν σημαίνει αυτό ). Πως σου μίλησα πριν, για μια άλλου είδους κατεύθυνση ; Την κατεύθυνση…της επιθυμίας σου ! Κάτι παρεμφερή, είναι και αυτό με το είδος ή τον τρόπο, κατανόησης της μορφής, αλλά ακόμα και της σύνθεσης, της πραγματικότητας που ζούμε.

Ο ίδιος ο γρίφος, μπορεί να είναι κάτι που αφ΄ εαυτού του μεταβάλλεται συνεχώς, αλλάζοντας όψη, στα μάτια του κάθε παρατηρητή !
Είναι πολύ πιθανών, ο γρίφος, να μπορεί να παίρνει την όψη, που εμείς ή η λογική μας, δεν ξέρω… Του δίνουμε, κάθε φορά, που εκ νέου, προσπαθούμε να κατανοήσουμε, το ίδιο φαινόμενο.
Στην δεύτερη, ερώτηση σου.

Η αιτία που μπορεί να προκάλεσε, όλη αυτήν την διατάραξη, αλλά και τα επί σειρά φαινόμενα, μπορεί, να είναι κάτι, που όμως, να μην είναι ιδιαιτέρως κατανοητό από εμάς, ακόμα.
Μπορεί η αιτία…Να είναι επειδή, ο μελλοντικός σου εαυτός, έφτασε να κατανοήσει στο επίπεδο που εσύ κατανοείς, σήμερα ! Αυτό, μπορεί να επιφέρει, ακόμα και μια αλλαγή σε ένα παρελθοντικό γεγονός σου, προκαλώντας του, ένα είδος σαθροποίησης, το οποίο, είναι και αυτό που στο παρελθόν, σε έκανε να ζήσεις, το αυτό φαινόμενο. ( Τώρα, όλο αυτό, μπορεί να θυμίζει, ταινία επιστημονικής φαντασίας ή μπορεί να είναι και ίσως η μεγαλύτερη μπούρδα που έχεις ή έχουν διαβάσει ποτέ, τα μέλη του φόρουμ, αλλά, δεν παύει, να μπορεί να είναι και μια δυνητικά, προτεινόμενη αλήθεια )…

Αυτό που θέλω να πω εδώ είναι, ότι θα χρειαστούμε και άλλα στοιχεία, ως επίσης και άλλες γνώμες, ( αν μου επιτρέπεις, για να διαλευκάνουμε, ακόμα πιο πολύ, το συγκεκριμένο φαινόμενο ).

Ευχαριστώ Johnart !

Καλησπέρα φίλε babis_tsa !


Από το γραπτό σου μήνυμα, συμπεραίνω ότι, το φαινόμενο αυτό το έχεις επεξεργαστεί, πάρα μα πάρα πολύ, στο μυαλό σου και πολύ δε πιθανών είναι, να το έχεις συζητήσει και με τους συνεργάτες σου, πολύ.

Αυτό, είναι κάτι καλό ! Αφού πλέων, είσαι σε θέση, να μας πεις πολλά από τα συμπεράσματα σου, που εσύ και οι συνεργάτες σου απορρίψατε, ως επίσης, είσαι σε θέση, να μας πεις όλα τα συμπεράσματα που εσείς έχετε φτάσει, όσων αφορά, το εν λόγω φαινόμενο.

Η περιγραφή σου, για την ονειρώδη κατάσταση και το αίσθημα αταραξίας που εσύ ένιωθες, είναι σωστή και ψαγμένη ! Η ονειρώδης αυτή κατάσταση, είναι κάτι, που το έχουν νιώσει πολλά άτομα, κατά την διάρκεια ενός φαινομένου που έζησαν, αλλά εκτός αυτών, καλό είναι να σου πω, ότι και εγώ το έχω νιώσει κατά καιρούς, σε κάποια φαινόμενα, που έχω βιώσει.
Πιθανών, να είναι ένα συναίσθημα ή αίσθηση, που να γίνεται αντιληπτή, μόνον όταν η εδώ – τώρα πραγματικότητα μας, διαταράσσεται. ( Είναι κάτι, που ερευνώ χρόνια τώρα και ακόμα, δεν έχω καταλήξει, σε ασφαλές συμπέρασμα ).

Τώρα, όσον αφορά τις ερωτήσεις σου. (Ποιος είναι ο γρίφος, που πρέπει να λύσουμε ;
Ποια αιτία στάθηκε πραγματικά, ως έναρξη, για την εκκίνηση, των διαδικασιών, των φαινομένων ) ;

Ο γρίφος, μπορεί να είναι, ακόμα και ο διαφορετικός τρόπος κατανόησης από εμάς ( ότι και αν σημαίνει αυτό ). Πως σου μίλησα πριν, για μια άλλου είδους κατεύθυνση ; Την κατεύθυνση…της επιθυμίας σου ! Κάτι παρεμφερή, είναι και αυτό με το είδος ή τον τρόπο, κατανόησης της μορφής, αλλά ακόμα και της σύνθεσης, της πραγματικότητας που ζούμε.

Ο ίδιος ο γρίφος, μπορεί να είναι κάτι που αφ΄ εαυτού του μεταβάλλεται συνεχώς, αλλάζοντας όψη, στα μάτια του κάθε παρατηρητή !
Είναι πολύ πιθανών, ο γρίφος, να μπορεί να παίρνει την όψη, που εμείς ή η λογική μας, δεν ξέρω… Του δίνουμε, κάθε φορά, που εκ νέου, προσπαθούμε να κατανοήσουμε, το ίδιο φαινόμενο.
Στην δεύτερη, ερώτηση σου.

Η αιτία που μπορεί να προκάλεσε, όλη αυτήν την διατάραξη, αλλά και τα επί σειρά φαινόμενα, μπορεί, να είναι κάτι, που όμως, να μην είναι ιδιαιτέρως κατανοητό από εμάς, ακόμα.
Μπορεί η αιτία…Να είναι επειδή, ο μελλοντικός σου εαυτός, έφτασε να κατανοήσει στο επίπεδο που εσύ κατανοείς, σήμερα ! Αυτό, μπορεί να επιφέρει, ακόμα και μια αλλαγή σε ένα παρελθοντικό γεγονός σου, προκαλώντας του, ένα είδος σαθροποίησης, το οποίο, είναι και αυτό που στο παρελθόν, σε έκανε να ζήσεις, το αυτό φαινόμενο. ( Τώρα, όλο αυτό, μπορεί να θυμίζει, ταινία επιστημονικής φαντασίας ή μπορεί να είναι και ίσως η μεγαλύτερη μπούρδα που έχεις ή έχουν διαβάσει ποτέ, τα μέλη του φόρουμ, αλλά, δεν παύει, να μπορεί να είναι και μια δυνητικά, προτεινόμενη αλήθεια )…

Αυτό που θέλω να πω εδώ είναι, ότι θα χρειαστούμε και άλλα στοιχεία, ως επίσης και άλλες γνώμες, ( αν μου επιτρέπεις, για να διαλευκάνουμε, ακόμα πιο πολύ, το συγκεκριμένο φαινόμενο ).

Ευχαριστώ Johnart !






Χαίρομαι που βλέπεις, ότι, έχω ψάξει, πάρα πολύ το φαινόμενο, αλλά, όσο και να σου φαίνεται περίεργο, δεν το έχω συζητήσει και τόσο πολύ με τους συνεργάτες μου.

Αυτό γιατί, δεν υπάρχει, κάτι που να είναι, σταθερό ! ακλόνητο ! και αμετάβλητο ! στην αυτή πράξη.
Αν έχεις κάτι σταθερό ! ( μια βάση ) έχεις, ένα ξεκίνημα.
Όπου, μέσα από αλλεπάλληλες διαδρομές, κάποια στιγμή, θα σε βγάλει στο κέντρο του λαβύρινθου, όπου είναι και ο γρίφος !

Αν δεν έχεις όμως μια βάση τι κάνεις ;
Από που, θα πρέπει να ξεκινήσω να μετράω φίλε μου John_art.
Από αυτό που είδανε οι συνεργάτες μου ;
Από αυτό που είδα εγώ ;
Από αυτό που στέκει, αυτήν την στιγμή, ως, αστάθμητος παράγοντας ;
Και αν ναι τι είναι αυτό που θα με κάνει να πιστέψω, ότι ο μελλοντικώς εγώ, επενέβη στο παρελθών; Προκαλώντας φαινόμενα.
Ποιος ο λόγος να το κάνει ;

Με την ίδια λογική, αν εγώ κοίταγα, τις μνήμες μου πίσω και κάτι άλλαζε από αυτές, θα είχα προκαλέσει φαινόμενο, στον τότε εμένα.
Για φανταστείτε, ο τότε εγώ, να νόμιζε, αυτό που νομίζω εγώ σήμερα, ότι κάποιος άλλος, προκαλεί το φαινόμενο ετεροχρονισμένα από το τώρα του , και θα ήταν και απόλυτα βεβαίως, ότι ο μέλλον του εαυτός, θα ήξερε τι έκανε, στο 100 % ( και αυτό, από το δικαίωμα που του επιτρέπει η μνήμη του).

Αλλά αν πάρω το ενδεχόμενο αυτό, τότε μου δίνει να καταλάβω , ότι αν ίσχυε αυτό, ούτε εκείνος θα ήξερε ότι προκάλεσε τις συνθήκες φαινόμενου για εμένα, αλλά ούτε και εγώ θα ήξερα, το φαινόμενο η τα φαινόμενα που προκαλούσα στο παρελθών, για αυτόν.

Κοινός θα ήταν σαν να βαράμε πλήκτρα σε έναν υπολογιστή, μόνο για να παίξουμε , όπως θα έκανε , ένα παιδί 2 ως 5 χρονών.

Αν αυτό συμβαίνει πραγματικά, τότε μας λυπάμαι ( και αυτό το λέω καλοπροαίρετα ) , γιατί είμαστε στα σπάργανα μια αλήθειας, όπου ξεκινάμε, και μαθαίνουμε τα πάντα ! από την αρχή.

Αν πιστευτέ και εσείς το ίδιο, γράψτε μου την άποψη σας, για να έχουμε μια βάση, στην αναζήτηση μας, και στον τρόπο που θα αποκρυπτογραφήσουμε, τα διαφορετικά είδη φαινομένων.


Eυχαριστώ Babis_tsa

Για σου φίλε μου John_art !

Χαίρομαι που βλέπεις, ότι, έχω ψάξει, πάρα πολύ το φαινόμενο, αλλά, όσο και να σου φαίνεται περίεργο, δεν το έχω συζητήσει και τόσο πολύ με τους συνεργάτες μου.

Αυτό γιατί, δεν υπάρχει, κάτι που να είναι, σταθερό ! ακλόνητο ! και αμετάβλητο ! στην αυτή πράξη.
Αν έχεις κάτι σταθερό ! ( μια βάση ) έχεις, ένα ξεκίνημα.
Όπου, μέσα από αλλεπάλληλες διαδρομές, κάποια στιγμή, θα σε βγάλει στο κέντρο του λαβύρινθου, όπου είναι και ο γρίφος !

Αν δεν έχεις όμως μια βάση τι κάνεις ;
Από που, θα πρέπει να ξεκινήσω να μετράω φίλε μου John_art.
Από αυτό που είδανε οι συνεργάτες μου ;
Από αυτό που είδα εγώ ;
Από αυτό που στέκει, αυτήν την στιγμή, ως, αστάθμητος παράγοντας ;
Και αν ναι τι είναι αυτό που θα με κάνει να πιστέψω, ότι ο μελλοντικώς εγώ, επενέβη στο παρελθών; Προκαλώντας φαινόμενα.
Ποιος ο λόγος να το κάνει ;

Με την ίδια λογική, αν εγώ κοίταγα, τις μνήμες μου πίσω και κάτι άλλαζε από αυτές, θα είχα προκαλέσει φαινόμενο, στον τότε εμένα.
Για φανταστείτε, ο τότε εγώ, να νόμιζε, αυτό που νομίζω εγώ σήμερα, ότι κάποιος άλλος, προκαλεί το φαινόμενο ετεροχρονισμένα από το τώρα του , και θα ήταν και απόλυτα βεβαίως, ότι ο μέλλον του εαυτός, θα ήξερε τι έκανε, στο 100 % ( και αυτό, από το δικαίωμα που του επιτρέπει η μνήμη του).

Αλλά αν πάρω το ενδεχόμενο αυτό, τότε μου δίνει να καταλάβω , ότι αν ίσχυε αυτό, ούτε εκείνος θα ήξερε ότι προκάλεσε τις συνθήκες φαινόμενου για εμένα, αλλά ούτε και εγώ θα ήξερα, το φαινόμενο η τα φαινόμενα που προκαλούσα στο παρελθών, για αυτόν.

Κοινός θα ήταν σαν να βαράμε πλήκτρα σε έναν υπολογιστή, μόνο για να παίξουμε , όπως θα έκανε , ένα παιδί 2 ως 5 χρονών.

Αν αυτό συμβαίνει πραγματικά, τότε μας λυπάμαι ( και αυτό το λέω καλοπροαίρετα ) , γιατί είμαστε στα σπάργανα μια αλήθειας, όπου ξεκινάμε, και μαθαίνουμε τα πάντα ! από την αρχή.

Αν πιστευτέ και εσείς το ίδιο, γράψτε μου την άποψη σας, για να έχουμε μια βάση, στην αναζήτηση μας, και στον τρόπο που θα αποκρυπτογραφήσουμε, τα διαφορετικά είδη φαινομένων.


Eυχαριστώ Babis_tsa

Για σου και πάλι φίλε babis_tsa !

Αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να πω, ότι το φαινόμενο με την κόκα κόλα, σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιο χρονικό παράδοξο, ( τύπου, ο μέλλον να σου προκαλεί φαινόμενα, με κάποιες πράξεις, που, ούτε αυτός κατανοεί ).

Ο λόγος που το λέω είναι, γιατί στο φαινόμενο σου, έχεις παρουσιάσει, την ύπαρξη του σύννεφου ! Αυτό και μόνον, μπορεί να καταρρίψει την ¨ θεωρία χρονικού παραδόξου ¨.

Μπορώ μάλιστα να πω ότι, η όψη του και μόνον, στο φαινόμενο σου, είναι αυτή που προκαθορίζει, το ποιόν του φαινομένου !

Όσων αφορά δε την ερώτηση ( από ποιόν να κοιτάξεις πρώτα ) :

Θα σου συνιστούσα, να αρχίσεις, από εσένα και το τι μπορείς να ανακαλέσεις από την μνήμη σου, επί του φαινομένου, σε σχέση με την έναρξη αυτού, το σύννεφο, και τέλος, την λήξη του φαινομένου σου, που όμως, σηματοδοτεί και την έναρξη του φαινομένου, των συνεργατών σου ( Σύνθεση ύλης, κόκα κόλα ), στα χέρια σου, από το πουθενά και αναίτια…

Τέλος, καλό είναι να δεις, ακόμα και από την πλευρά των συνεργατών σου, η οποία ( πρακτικά έζησε, δύο φαινόμενα ) αλλά, δυστυχώς, έχασε το δικαίωμα μνήμης του πρώτου. Σαφώς, το πρώτο φαινόμενο που έζησαν οι συνεργάτες σου, δεν έχει την όψη, που εσύ είδες από το φαινόμενο, αλλά έχει την όψη, ( αποσύνθεσης ύλης, του σώματος σου, από τον χώρο και κατ΄ επέκταση, από την πραγματικότητα τους ).

Τώρα όσο για αυτήν την υπέροχη φράση ( Είμαστε στα σπάργανα μια αλήθειας, όπου ξεκινάμε, και μαθαίνουμε, τα πάντα ! Από την αρχή ), δυστυχώς ή ευτυχώς, θεωρώ ότι ισχύει και μάλιστα, πιστεύω ότι η ώρα της λευτεριάς της κύησης, που πολύ όμορφα εσύ μας περιγράφεις, σε κάποιο γραπτό σου, είναι πολύ κοντά, ( σα να λέμε, στον μήνα της )…

Ας ευχηθούμε λοιπόν όλοι μας, καλή λευτεριά ! Και με έναν πόνο, που λένε !

Τώρα όσο για εμάς… Πολύ πιθανών, να πονέσουμε πολύ, από αυτήν την αλλαγή, αλλά είτε θέλουμε, είτε όχι, μεγαλώνουμε έ… Κάπως έτσι, είναι τα πράγματα και για την αλλαγή. Μεγαλώνει, μέσα σε μια κοιλιά, όπου όταν φτάσει στο σωστό μέγεθος και στην σωστή διάπλαση του ¨ σώματος ¨ της, θα προκαλέσει πόνο στην μητέρα πραγματικότητα, που μέχρι τώρα, έχουμε μάθει να ζούμε, και βίαια, αλλά θεϊκά, θα σκίσει την σάρκα της μητέρας, για να ξεπροβάλει και τότε… Όλα θα αρχίσουν, από την αρχή ( αλλά μια αρχή, που δεν έχουμε κάνει ποτέ, σαν κόσμος ) !

Ευχαριστώ Johnart !