Παράδειγμα :
Μια μητέρα σήμερα, μπορεί να πει στον δεκάχρονο γιο της, που θέλει να πάει βόλτα, με τα παιδιά έξω, μην αργήσεις και να γυρίσεις, στις δύο για να φάμε !
Στην περίπτωση, του παραδόξου, η μητέρα, δεν μπορεί πλέων να πει αυτό, στον δεκάχρονο γιο της, δηλαδή να μην αργήσει και αυτό γιατί ο χρόνος, θα είναι απόλυτα, διαφορετικός, για τον κάθε, ένα, έτσι, το παιδί μπορεί να πει στην μητέρα του, ότι θα πάει να παίξει με τους φίλους του, που είναι στο 1600 πχ και όταν αυτός, βαρεθεί, θα γυρίσει !
Ενώ ταυτόχρονα, η στιγμή που θα βαρεθεί, το παιδί, θα είναι και δύο η ώρα το μεσημέρι, για το εδώ.
Αλλά, όχι και για την μητέρα, που το παιδί άφησε, πίσω του !
Έτσι, το παιδί, θα βρίσκει πάντα άλλους γονείς, άλλους φίλους και συγγενείς, ( ως αριθμητικό είναι με το ίδιο σώμα που αυτός ξέρει ) κάθε φορά που κάνει ταξίδι, τόσο κατά το ταξίδι του, όσο και κατά την επιστροφή του, στο ¨εδώ¨ !
Το παράδοξο, της ίδιας, σκέψης :
Σε αυτό το παράδοξο, ο ταξιδευτής, πηγαίνει, παρελθόν ή μέλλον την ίδια στιγμή, που ο μελλοντικός, εαυτός του, ταξιδεύει στην ίδια χωροχρονική στιγμή, που και ο τώρα, θα πάει.
Έτσι, θα βρεθούν και οι δύο, στην ίδια χωροχρονική, στιγμή ως δισυπόστατοι !
Ποιος όμως είναι ο πρωταρχικός ή ο αληθινός και ποιος όχι ;
Το παράδοξο, του χρονικού, πολέμου, μεταξύ, εαυτών :
Σε αυτό το παράδοξο, δύο, διαφορετικές, χωροχρονικές, υπάρξεις, του ιδίου ατόμου, βρίσκονται να θέλουν να καταλύσουν, η μία την άλλη, χτυπώντας μια ενδιάμεση, χρονική, στιγμή, εκ των δύο !
Αυτό στην ανθρώπινη, λογική, θα μας έλεγε, ότι μόνον ένας μπορεί να επικρατήσει, συνεπώς, για άλλη μια φορά, αμέσως μόλις ο ένας εκ των δύο καταλυθεί, αμέσως, καταλύεται και ο λόγος, του αυτού, πολέμου και έτσι, ποτέ δεν έγινε αυτή η μάχη, μεταξύ των δυο, χρονικών, στιγμών, της ίδιας ύπαρξης.
Άρα, είναι και οι δύο και πάλι, στην θέση τους, σώοι και αβλαβής κοκ !
Βέβαια, υπάρχει και το παράδοξο, των διαφορετικών, χρονικών, γραμμών, πράγμα που σημαίνει ότι και οι δύο ταυτόχρονα μεν, αλλά σε διαφορετική, γραμμή, χρόνου, δε, θα είναι και νικητές και χαμένοι !
Το παράδοξο, της κατανόησης, του ποιος, είμαι :
Σε αυτό το παράδοξο, ο ταξιδευτής πλέων, ζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, αφού η ζωή του, δεν είναι η φυσιολογική, γραμμή, ζωής, που είχε από όταν γεννήθηκε και του δώσανε πχ το όνομα, Γιώργος αλλά, αντιθέτως, ζει σε πάρα, πολλές, στιγμές, της ιστορίας του κόσμου, κάτι που σαφώς, ο…Γιώργος δεν θα μπορούσε, να κάνει !
Άρα, ποιος είναι ο ταξιδευτής ;
Το παράδοξο, της φυσικής, αθανασίας :
Αν κάποιος, γεννιέται στο εδώ και στο τώρα και παίρνει το όνομα Γιώργος, ζήσει εδώ, με φυσιολογική, ζωή, η ζωή του, θα έχει διάρκεια, περίπου, 60 ~ 80 χρόνια ( σε σπάνιες, περιπτώσεις και παραπάνω ) !
Αν όμως, γεννηθεί στο εδώ και στο τώρα και πάρει το όνομα Γιώργος, αλλά δεν ζήσει, σε μια χρονική, ροή, αντιθέτως, αλλάζει, χρονικές, ροές, συνέχεια, τότε, υπάρχει κάτι, που να μετρά αυτά τα 60 ~ 80 χρόνια, ζωής, στο ατέρμονο, ταξίδι του ή όχι ;
Αν υπάρχει, τότε κάτι άλλο, είναι αυτό που ορίζει τον φυσικό, θάνατο και όχι ο χρόνος !
Αν όχι, τότε αυτός ο ταξιδευτής, θα είναι αθάνατος, είτε το γνωρίζει, είτε όχι !
Αυτά είναι κάποια, από τα παράδοξα, που συμβαίνουν κατά το χρονικό ταξίδι.
Υπάρχουν και άλλα, που μπορείτε να σκεφτείτε, που θα εξιτάρουν, την λογική σας !
Όλα αυτά τα παράδοξα, λύνονται, αν…συνειδητοποιήσετε, συνειδητά την πολυυποστασία, της ύπαρξης σας !
Πως μπορεί, να επιτευχθεί, το ταξίδι, στον χρόνο !
Για αρχή καλό είναι να πούμε ότι, το ταξίδι στον χρόνο, σε όλες τις περιπτώσεις, που το έχουμε ακούσει, συμβαίνει, στον γενικό, χρόνο !
Ο γενικός, χρόνος, είναι αυτός, που όλοι μας, αλλά και τα πάντα, μετρούν, κατά το ατέρμονο, ταξίδι τους, προς το μέλλον, με την μέθοδο δευτερόλεπτο, πίσω από το δευτερόλεπτο και λεπτά και ώρες και ημέρες και βδομάδες και μήνες και χρόνια και δεκαετίες και αιώνες και χιλιετίες και εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια κοκ.
Όλες οι αναφορές για χρονικά, ταξίδια, έχουν γίνει, επί του γενικού, χρόνου !
Άραγε, είναι ο μόνος, χρόνος, που μπορεί να μας προσφέρει, χρονικά, ταξίδια ;
Όχι !
Υπάρχουν, πολλών, ειδών, χρόνοι, πέραν του γενικού !
Όπως πχ ο Οντοτικός, χρόνος
Ο Συγκεκριμένος, χρόνος
Ο Εννοιατός, χρόνος
Ο Εννωικός, χρόνος
Ο Παραδοξόγωνος, χρόνος κοκ.
Τι είναι, ο οντοτικός, χρόνος :
Ο οντοτικός, χρόνος, είναι ο χρόνος που μετριέται, ξεχωριστά από το κάθε τι, μέσα στην πλάση, χωρίς να μπορεί, να παρέμβει, στον γενικό, χρόνο των υπολοίπων, όντων ή πραγμάτων !
Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι έχετε ένα λευκό, χαρτί, αφημένο επάνω σε ένα τραπέζι.
Δίπλα του, υπάρχει ένα κλασικό, μολύβι, ξύλινο, χωρίς όμως μύτη, μπροστά.
Τώρα, αυτό που ζητάμε να γίνει είναι, να κάνουμε μια κίνηση, κάθε μετρημένα, πέντε, λεπτά !
1) πρώτη, κίνηση : Παίρνουμε το ξύλινο, μολύβι, στα χέρια μας !
Η ώρα λέει 6:15 !
2) δεύτερη, κίνηση : Σπάμε το ξύλινο, μολύβι, με τα χέρια μας, στα δύο !
Η ώρα λέει 6:20 !
3) τρίτη, κίνηση : Με την μέσα, πλευρά, του μολυβιού μας, γράφουμε κάτι, ευδιάκριτα, στο χαρτί !
Η ώρα λέει 6:25 !
4) Τέταρτη, κίνηση : Αφήνουμε και τα δύο, μισά, του ξύλινου, μολυβιού, επάνω στο τραπέζι και αριστερά, από το γραμμένο, χαρτί !
Η ώρα λέει 6:30 !
Α) Τώρα αν ζητούσαμε, να μην υπάρχει, πλέων, η γραφή στο χαρτί, και κάναμε ταξίδι στο χρόνο, με κατεύθυνση το παρελθόν, θα έπρεπε να βρεθούμε, στον ίδιο χώρο, εν ώρα 6:20 !
Πράγμα, που θα μας έκανε να καταλάβουμε, ότι ταξιδέψαμε στο παρελθόν, πριν, από δέκα, λεπτά !
Το πρόβλημα είναι, ότι εμείς σε αυτήν την περίπτωση, θα έπρεπε να καταλύσουμε την τώρα μας ύπαρξη, (αυτή, που λέει, ότι δεν κρατάμε, μολύβι, στο χέρι ) και άμεσα, μετά το ταξίδι στον γενικό, χρόνο παρελθόντος, εμείς, να βρεθούμε, να κρατάμε το μολύβι και πάλι στο χέρι, σε δύο, κομμάτια, αλλά πριν ακόμα εμείς ,γράψουμε, στο χαρτί !
Ή αν έχουμε πάει πιο πίσω στον χρόνο, να βρεθούμε, να μην κρατάμε μολύβι στα χέρια, αλλά και το μολύβι, να είναι ένα ακέραιο, κομμάτι και όχι σπασμένο !
Η ώρα σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν 6:15 και κατά συνέπεια, εμείς θα έχουμε ταξιδέψει προς το παρελθόν, ένα τέταρτο, πριν !
Β) Τώρα αν ζητούσαμε, να έχουμε το μολύβι, ολόκληρο, θα έπρεπε να ταξιδέψουμε, από 6:15 ~ 6:19 πίσω στον χρόνο, πράγμα που θα μας επέτρεπε, να μπορούμε, να έχουμε το μολύβι, ολόκληρο και φυσικά, το χαρτί, άγραφο !
Αν εγώ όμως θέλω, να κάνω κάτι διαφορετικό, μπορώ ;
Βεβαίως ! Αν ο χρόνος με τον οποίο θα κάνω ταξίδι προς το παρελθόν, δεν είναι ο γενικός, αλλά αντιθέτως, είναι ο οντοτικός, χρόνος, τότε ναι !
Σαφώς και μπορώ !
Εικόνες από οντοτικό χρόνο !
Α) Τώρα αν ζητούσαμε, να μην υπάρχει πλέων, η γραφή, στο χαρτί, αλλά το μολύβι, να συνεχίσει, να βρίσκετε από την αριστερή, πλευρά, του χαρτιού, ( δηλαδή εκεί που το αφήσαμε, μετά την γραφή μας, στο χαρτί ) τότε, αυτό που θα έπρεπε να κινηθεί, ( ταξιδέψει, στο χρόνο ) σε οντοτικό, χρόνο, θα ήταν, η γραφή και μόνον, αυτή !
Άρα, η ώρα πλέων, θα λέει 6:32 και όχι 6:25. Δηλαδή για εμάς ο χρόνος ( γενικός ), θα κυλά κανονικά, παρότι από το χαρτί, θα έχει διαγραφεί, τελείως, η γραφή μας, ενώ το μολύβι μας, θα είναι σε δύο, διαφορετικά, κομμάτια, στην αριστερή, πλευρά, του άγραφου, πλέων, χαρτιού μας !
Β) Τώρα αν ζητούσαμε, να έχουμε το μολύβι, ολόκληρο, αλλά το χαρτί, γραμμένο, αυτό που θα κινούταν ( ταξίδευε ) στο χρόνο, θα ήταν το μολύβι, ενώ όλα τα υπόλοιπα, όπως το χαρτί, η γραφή επί αυτού, εμείς, αλλά και όλοι, όσοι, είναι παρόντες, θα παρέμεναν στον φυσικό τους χρόνο !
Η εικόνα που θα βλέπαμε, θα ήταν, να είναι το χαρτί, γραμμένο με την δική μας, γραφή, την οποία εμείς, κάναμε, αφού σπάσαμε, το μολύβι ( γιατί όπως είπαμε, δεν είχε μύτη, μπροστά, για να γράψει ) πλην όμως, το μολύβι, να είναι ολόκληρο και όχι σπασμένο, στην θέση που ήταν και στην αρχή, πριν εμείς το πάρουμε και το σπάσουμε !
Η δε ώρα λέει 6:35 !
Ο οντοτικός, χρόνος, προκαλεί αυτό το τρικάκι, ( ας μου επιτραπεί, η έκφραση ) που στο μυαλό μας, αλλά και στην όποια, ορθολογική, σκέψη, δείχνει την απάντηση, ως εξής :
Στην Α) περίπτωση οντοτικού, χρόνου, για εμάς, το χαρτί, το μολύβι, και όλους, όσους, βρίσκονται εκεί, η ώρα είναι 6:32 !
Ενώ για την γραφή και μόνον για αυτήν, η ώρα είναι 6:25 !
Στην Β) περίπτωση οντοτικού, χρόνου, για εμάς, το χαρτί, την γραφή, και όλους, όσους, βρίσκονται εκεί, η ώρα είναι 6:35 !
Ενώ για το μολύβι και μόνον για αυτό, η ώρα είναι πριν από τις 6:15 δηλαδή, περίπου, 6:08 ~ 6:14:59¨ !
Κάτι τέτοιο όμως, δεν ισχύει, γιατί πολύ, απλά, αν ίσχυε, τότε εμείς και στην Α) αλλά και στην Β) περίπτωση, οντοτικού, χρόνου, θα θυμόμασταν, τα εξής :
Α) Σε αυτήν την περίπτωση, εμείς θα έπρεπε να θυμόμαστε, ότι στις 6:25, η γραφή από το χαρτί, εξαφανίστηκε, αναίτια, τελείως !
Κάτι που σαφώς, δεν πρόκειται να το θυμόμαστε, αντιθέτως, αυτό που θα θυμόμαστε, είναι ότι στις 6:25, η γραφή ήταν εκεί, στο χαρτί, μέχρι και τις 6:32, όπου και εξαφανίστηκε, αναίτια, τελείως !
Β) Σε αυτήν την περίπτωση, εμείς θα έπρεπε να θυμόμαστε, ότι στις 6:20 και παρότι το μολύβι, το είχαμε σπάσει, με τα ίδια μας τα χέρια, αυτό, αναίτια, τελείως, βρέθηκε, να είναι απολύτως, άρτιο !
Κάτι, που σαφώς δεν πρόκειται, να το θυμόμαστε, αντιθέτως, αυτό που θα θυμόμαστε, θα είναι, ότι μέχρι και τις 6:34:59¨, το μολύβι, ήταν σπασμένο, σε δύο, κομμάτια, ενώ από το επόμενο, δευτερόλεπτο, δηλαδή 6:35:00¨, το μολύβι, αναίτια, τελείως, βρέθηκε, να είναι απολύτως, άρτιο !
Όπως βλέπετε, ο οντοτικός, χρόνος, ενδείκνυται, για ταξίδια στον χρόνο, περισσότερο από ότι ο γενικός, χρόνος, που όλοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν, για να κάνουν, ταξίδι στον χρόνο και αυτό γιατί, μπορεί να διαφοροποιεί τον χρόνο, για το κάθε πράγμα ή όν, αφήνοντας τον γενικό, χρόνο, των υπολοίπων, ανθρώπων ή πραγμάτων, ανέπαφο !
Ο οντοτικός, χρόνος, μετράτε μόνον όταν, η εικόνα ή η έννοια ή το σώμα ή η χρησιμότητα ή το γεγονός ή το ευθύγραμμο ή το ευθύγραμμο ζωής ( μικρή άγουσα ) ή η παραδοξότητα ή ο έννοως αλλάξουν !
Αν για παράδειγμα, είχα το χαρτί, άγραφο, για πενήντα και ώρες και μετά έγραφα στο χαρτί, αυτό και το άφηνα, για άλλες, πενήντα, ώρες, για όλες αυτές τις ώρες, οι οντοτικοί, χρόνοι, του χαρτιού, είναι δύο και μόνον, δύο !
Α) Αυτός, που δεν έχει, γραφή !
Β) Αυτός, που έχει, γραφή !
Έτσι, αν για παράδειγμα, έχω ένα κτήριο ( μονοκατοικία ), που είναι ηλικίας, 50 χρόνων, οι οντοτικοί του, είναι οι εξής :
1) Σημερινό, κτήριο !
Σήμερα 26/04/2013
2) Βάψιμο, μέσα, έξω, κτηρίου !
Πριν 1 χρόνο και 11 μήνες και 25 ημέρες !
3) Αλλαγή, επίπλων και διακόσμισης !
Πριν 2 χρόνια και 5 μήνες και 2 ημέρες !
4) Έτοιμο, κτήριο !
Πριν 47 χρόνια και 7 μήνες και 11 ημέρες !
5) Άδειο, κτήριο από έπιπλα και πράγματα, γενικά !
Πριν 47 χρόνια και 11 μήνες και 20 ημέρες !
6) Άβαφο, κτήριο !
Πριν 48 χρόνια και 2 μήνες και 2 ημέρες !
7) Στα μπετά !
Πριν 48 χρόνια και 5 μήνες και 12 ημέρες !
Στα τούβλα !
Πριν 48 χρόνια και 12 μήνες και 6 ημέρες !
9) Με ξύλινα, υποστυλώματα !
Πριν 49 χρόνια και 2 μήνες και 17 ημέρες !
10) Μόνον, κολώνες !
Πριν 49 χρόνια και 9 μήνες και 7 ημέρες !
11) Μόνον, η πλάκα, της βάσης !
Πριν 49 χρόνια και 11 μήνες και 26 ημέρες !
12) Στα θεμέλια !
Πριν 49 χρόνια και 12 μήνες και 5 ημέρες !
13) Με ανοικτό, χώρο ( σκαμμένο ) στο χωράφι, για τα θεμέλια !
Πριν 49 χρόνια και 12 μήνες και 22 ημέρες !
14) Μόνον, το χωράφι !
Πριν 50 χρόνια !
Έτσι, αν εγώ θέλω να ταξιδέψω, χρονικά, με την μέθοδο του οντοτικού, χρόνου, δεν έχω, παρά να κινηθώ εγώ, σε παρελθοντικό, οντοτικό, του εν λόγω, κτηρίου !
Για παράδειγμα, αν ήθελα να πάω έναν οντοτικό, χρόνο, πίσω, επί του κτηρίου, τότε εγώ, θα έφευγα από το σήμερα, 26/04/2013, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι επάνω μου ή στις μνήμες μου, και θα πήγαινα, ακριβώς,
πριν 1 χρόνο και 11 μήνες και 25 ημέρες πριν !
Δηλαδή, θα βρισκόμουνα ακριβώς, στην ημέρα που θα βαφότανε, το σπίτι μέσα, έξω, στις 1/6/2011 και ώρα, αυτή που το σπίτι, βαφότανε, πχ πρωινή !
Σε αυτήν την περίπτωση, επειδή έχω ταξιδέψει, με τον οντοτικό, χρόνο, του κτηρίου, θα είμαι σε θέση, να με βρω εκεί ή όπου εγώ, στην τότε χρονική, στιγμή, ήμουν και να συνυπάρχουμε !
Αν όμως, κινούμουν, με οντοτικό, χρόνο, δικό μου και όχι του κτηρίου, τότε εκεί που θα πήγαινα, θα ήταν ένα μέρος – σημείο, που ακριβώς, πριν από 1 χρόνο και 11 μήνες και 25 ημέρες, εγώ, βρισκόμουν !
Δηλαδή, θα ταξίδευα στον χρόνο, αλλά, δεν θα βρισκόμουν στο σπίτι, την ημέρα της βαφής, του, αλλά, θα βρισκόμουν, σε όποιο, σημείο, χώρου, ή περιοχής, βρισκόμουν στο τότε.
Πχ σε ένα νησί, να κάνω, διακοπές ! Αυτό που θα ζούσα, στην περίπτωση που θα ταξίδευα, με βάση, τον δικό μου, οντοτικό, χρόνο, είναι, το λεγόμενο, δεύτερο, πτητικό, ή ταξίδι, με ταχύτητα, μνήμης μου, όπου ζω, από μέσα από αυτόν, που εγώ ήμουν, πριν από 1 χρόνο και 11 μήνες και 25 ημέρες, αλλά, με αυτά, που εγώ γνωρίζω και θυμάμαι, από το δικό μου σήμερα.
Δηλαδή, από την 26/04/2013 !
Για το πώς το δεύτερο, πτητικό, μπορεί να γίνει πράξη, θα μιλήσω, σε άλλο, γραπτό, που θα αναφέρεται, αποκλειστικά, σε αυτό !
Αν από λάθος, όμως, αντί να κινηθώ εγώ σε οντοτικό, χρόνο, κτηρίου, κινηθεί το κτήριο, τότε εγώ, παραμένω στις 26/04/2013, ενώ το σπίτι, παρότι ήταν καθαρό και βαμμένο, θα βρεθεί, να είναι άβαφο και απεριποίητο !
Κοινός, το κτήριο, ήταν ο ταξιδευτής, αλλά όχι από το εδώ και το τώρα, αλλά, από πριν από 1 χρόνο και 11 μήνες και 25 ημέρες, το οποίο ταξίδεψε, από το εκεί, στο σήμερα μας και επειδή, ταξίδεψε, επί δικού του οντοτικού, χρόνου, έχει το κτήριο, βιώσει, το δεύτερο, πτητικό με αποτέλεσμα, να μην έχουμε παρουσία, δύο, κτηρίων ή κάποιου, είδους, παραδοξότητας πολυυποστατικής !
Σε αυτήν την περίπτωση, θα ήθελα να σας παραθέσω, τέσσερεις, πράξεις, που μπορούν να απλοποιήσουν, τις αρετές, του οντοτικού, χρόνου !
1) Να κινηθεί το κτίριο, επί δικού του, οντοτικού, χρόνου :
Α) Για εμάς αυτό, θα είχε την εικόνα, του κρασαρισμένου, κτηρίου, που ήταν βαμμένο, πριν από ένα και χρόνο, αλλά, ξαφνικά και αναίτια, χωρίς ο δικός μας, χρόνος, ( γενικός ), να αλλάξει, το κτήριο βρέθηκε, να είναι άβαφο !
( Θα μπορούσαμε, να το εκλάβουμε και ως διπλή, φυσική, σταθερά ) !
Κάτι, που θα επεξηγήσω, σε άλλο γραπτό !
1) Τρόπος, που αυτό, μπορεί, να συμβεί :
Δυστυχώς αυτό για να γίνει, θα πρέπει να καταφέρουμε, να κρασάρουμε, ( μπερδέψουμε ), την λογική του κτιρίου, από την στιγμή του παρελθόντος του, προς το τώρα, του κτιρίου !
Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό που θα ταξιδέψει στον χρόνο, θα είναι το κτίριο και όχι εμείς !
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μπορούμε, να συνειδητοποιήσουμε, ότι το κτίριο, έχει τον δικό του ατομικό, χρόνο ( οντοτικό, χρόνο ) σε κάθε αλλαγή, εικόνας, που αυτό παρουσιάζει.
Έτσι, αποδεχόμενοι, την διαφορά χρόνου, του κτιρίου, σε σχέση με τον δικό μας, χρόνο, στην λογική μας, επιτρέπουμε, να μπορεί να δεχτεί, την αποδέσμευση του κτιρίου, σαν ύλη, από τον γενικό, χρόνο, που κυλά για όλους και όλα !
Τώρα πλέων, έχουμε καταφέρει να διαιρέσουμε, τον χρόνο του κτιρίου και κατ΄ επέκταση το ίδιο, το κτίριο, από τον γενικό, χρόνο των πάντων !
Τώρα αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι, να θυμηθούμε το κτίριο, από το παρελθόν, πχ την ημέρα της βαφής του, γνωρίζοντας, βέβαια, ότι και η τότε χρονική, στιγμή, του κτιρίου, θα είναι απόλυτα διαιρεμένη, από τον γενικό, χρόνο μας, τόσο του τότε μας, όσο και του τώρα μας !
Τώρα η λογική λέει, ότι ο χρόνος, του κτιρίου, κινείται με διαφορετική, συχνότητα, από τον γενικό μας, χρόνο !
Άρα, αν επικεντρωθούμε, επί της τότε εποχής ( ημέρας, βαφής ), εμείς, τότε ο δικός μας χρόνος, θα κινηθεί, διαφορετικά, από τον χρόνο, του τότε κτιρίου σε σχέση με το τότε μας, ως επίσης και σε σχέση, με το τώρα μας !
Για να πετύχει αυτό, θα χρειαστεί να διαιρέσουμε τον χρόνο του παρελθόντος του κτιρίου ( ημέρα, βαφής ), σε σχέση με το δικό μας παρελθόν, της ίδιας, στιγμής, αλλά με αδιαίρετο, χρόνο, κτιρίου, από τον γενικό μας, στο σήμερα !
Αυτό που θα προκληθεί είναι, ο χρόνος του κτιρίου στο παρελθόν, ( ημέρα, βαφής ), να μην ταιριάζει, σαν ¨ συχνότητα ¨ με το τότε, αλλά, αντιθέτως, να ταιριάζει απόλυτα, με το σήμερα και το τώρα μας, πράγμα, που πρόκειται να καταλύσει τον τώρα χρόνο, του κτιρίου στο σήμερα, γιατί πολύ απλά, δυστυχώς, δεν μπορούν να ταιριάζουν, δύο χρονικοί, οντοτικοί, του ιδίου, κτιρίου, στον οντοτικό, χρόνο, του τώρα μας !
Έτσι, ο τώρα οντοτικός, χρόνος του κτιρίου, καταλύεται, δίνοντας την θέση του, στον παρελθοντικό, οντοτικό, χρόνο, που όμως η εικόνα του, θα φανεί, στο σήμερα και στο τώρα μας !
Αυτό άλλωστε, σημαίνει και κρασάρισμα, λογικής, του παρελθοντικού, κτιρίου !
Τώρα μπορούμε να πούμε ότι το κτίριο, κινήθηκε, επί του δικού του οντοτικού, χρόνου !
Ποσοστό, επιτυχίας, του κρασαρίσματος, της λογικής, του παρελθοντικού, κτιρίου, με τον άνωθεν τρόπο, από 2 ~ 15 % !
Αν θέλετε να ανεβάσετε, το ποσοστό, επιτυχίας, θα πρέπει να κάνετε πολλές προσπάθειες και επαναλήψεις, της άνωθεν, εφαρμογής !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου, του κτιρίου, από το παρελθόν, ( ημέρα, βαφής ) στο σήμερα και στο τώρα, αν εσείς έχετε καταφέρει να κρασάρετε, την λογική, του παρελθόντος, του κτιρίου, με ακρίβεια,
100 % !
2) Τρόπος, που αυτό, μπορεί, να συμβεί :
Ένας άλλος τρόπος είναι, από άγνωστο παράγοντα να κρασάρει το παρελθόν του κτιρίου, χωρίς να έχουμε κάνει εμείς τίποτα, απολύτως !
Μέσες, άκρες, αυτό που θα γίνει, είναι ακριβώς, το ίδιο πράγμα, με το άνωθεν παράδειγμα, εκτός από το κομμάτι που λέει ότι εσείς θα κρασάρετε την λογική, αυτού !
Σε αυτήν την περίπτωση, κάποιος άλλος, παράγοντας, θα κρασάρει την λογική, του παρελθόντος, του κτιρίου και όχι εσείς !
Οι παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν, ένα τέτοιο κρασάρισμα, λογικής, είναι οι εξής :
α) Η ανάμνηση, της αυτής, στιγμής, από κάποιον άλλον ή ακόμα και από εσάς, αλλά χωρίς να έχετε την πρόθεση, κρασαρίσματος, της λογικής, του κτιρίου !
Ποσοστό, επιτυχίας, 1 / 1000 !
β) Η σκέψη κάποιου, για το τότε του κτιρίου ( με ισχυρή, απόδοση, συναισθήματος ) σε σχέση με το τώρα !
Πχ Τότε ήταν πολύ καλύτερα, ήμασταν πολύ πιο ήρεμοι, χωρίς πολλές εντάσεις και με περισσότερη, κατανόηση, μεταξύ μας.
Αυτό, μπορεί να προκληθεί, σαν σκέψη, με ισχυρό, συναίσθημα, αλλά καρφωμένο, επί της εικόνας του τότε κτιρίου, δηλαδή, αποδίδουμε τα συναισθήματα μας, αλλά με βάση, την τότε εικόνα, κτιρίου, που εμείς θυμόμαστε και όχι με βάση, εμάς, τότε ναι ! θα μπορούσε, να συμβεί ως φαινόμενο και όχι ως γενόμενο ( κάτι, που θέλαμε, να κάνουμε ) !
Ποσοστό, επιτυχίας, 1 ~ 3 % !
γ) Πρόβλημα του συστήματος, κόσμου μας !
Αυτό δυστυχώς, είναι τελείως απρόβλεπτο για τον άνθρωπο !
Ποσοστό, πιθανοτήτων, να συμβεί, ακούσια, 1 / 1000 !
Ποσοστό, πιθανοτήτων, από λάθος, του συστήματος, 3 % !
3) Τρόπος, που αυτό, μπορεί, να συμβεί :
Τέλος, αυτό μπορεί να συμβεί, με το γυρίσουμε κάποιους οντοτικούς πίσω το κτίριο !
Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα αλλάξει μόνον η βαφή του κτιρίου, άλλα και άλλα, μέρη του αυτού , κτιρίου, ομοίως !
Ο τρόπος, που αυτό μπορεί να επιτευχθεί είναι, να γνωρίζουμε, τον διαιρετέο, χρόνο, της ύπαρξης, κτίριο και να μπορούμε να κινήσουμε αυτόν, υπό μορφή, βημάτων αυτού !
Στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι, τους οντοτικούς, του κτιρίου, ως διαιρετέους από τον γενικό μας χρόνο, υπό μορφή, εικόνας και να μπορούμε να ρολάρουμε αυτούς μέχρι τον επιθυμητό, οντοτικό, που θα έχει την εικόνα πχ βαφής, κτιρίου !
Ποσοστό, επιτυχίας, όψης κρασαρίσματος με την μέθοδο, ρολαρίσματος, οντοτικού, χρόνου, κτιρίου, αν δεν έχετε ιδέα, 0 % !
( Ο τρόπος ρολαρίσματος, του οντοτικού, χρόνου του οτιδήποτε, είναι ο άνωθεν που μιλά για διαιρετέο, χρόνο, με μορφή εικόνας, από τον γενικό, χρόνο, των πάντων ) !
Ποσοστό, επιτυχίας, για την όψη κρασαρίσματος, με την μέθοδο ρολαρίσματος, οντοτικού, χρόνου κτιρίου, αν γνωρίζετε, 100 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, όψης κρασαρίσματος με ακριβή, οντοτικό, χρόνο κτιρίου, 72 % !
Για να ανεβάσετε, τις επιδόσεις σας επί του σωστού οντοτικού, χρόνου, χρειάζεστε, πολλή εξάσκηση !
Εν ολίγης, σε όλες τις άνωθεν περιπτώσεις, το κτίριο θα είναι πιο καινούργιο από ότι ήταν στο σήμερα, δηλαδή θα έχει την ακριβής, ηλικία, που είχε και κατά την περίοδο, της βαφής του, ενώ ο γενικός μας, χρόνος, θα κυλά κανονικά !
Β) Για το κτήριο, ( αν μπορούσαμε, να καταλάβουμε, το πώς αυτό νιώθει, ) η εικόνα θα έμοιαζε, με το δεύτερο, πτητικό, όπου η παρελθοντική του υπόσταση, θα νιώσει ότι ταξίδεψε, στον χρόνο, χωρίς όμως, να έχει επηρεάσει, καθόλου, την ύπαρξη, αυτού !
Συνεπώς, αυτό που θα γινόταν είναι, να μεταφερθεί μέσο της πολυυποστασίας του, το κτήριο, από το παρελθόν, στο μέλλον, αλλά, χωρίς να έχει πειράξει, καθόλου, την αρχική, υπόσταση, αυτού !
Το πρόβλημα, είναι σαφώς μεγαλύτερο, από αυτό που εμείς, από την δική μας πλευρά, θα νιώσουμε, αλλά δυστυχώς, το κτήριο, ¨δεν μπορεί, να μας εξιστορήσει, την περιπέτεια του¨ !
Σαφώς η πράξη αυτή και στις δύο περιπτώσεις, δεν επιτρέπει, την οπτική της πολυυποστασίας, του κτηρίου, για εμάς !
Αυτό για εμάς δεν αποτελεί εικόνα, η δική μας εικόνα, ως επίσης και ο τρόπος επίτευξης, της πράξης είναι γραμμένος, πιο πάνω !
2) Να κινηθούμε εμείς, επί του οντοτικού, του κτηρίου :
Α) Αυτό για εμάς, θα είχε την εικόνα, του ταξιδίου, στον χρόνο, με όλη την αίγλη, που αυτό, έχει !
Θα μπορούσαμε βέβαια, να δούμε ακόμα και εμάς, αν όντως θυμόμασταν, που ήμασταν, εκείνη την ώρα !
Να θυμάστε πάντα, ότι ακόμα και αν βρεθείτε, απέναντι, στον εαυτό σας :
Πρώτων δεν είστε, εσείς !
Δεύτερων, κανένας εκ των δύο, σας, δεν μπορεί να καταλάβει, το τι σκέφτεται, ο άλλος !
1) Τρόπος, που αυτό, μπορεί, να συμβεί :
Ο τρόπος που αυτό μπορεί, να επιτευχθεί είναι, να διαιρέσουμε, τον δικό μας χρόνο, από τον γενικό, χρόνο, των πάντων ή αλλιώς της πραγματικότητας μας, με τον τρόπο που διαιρέσαμε και του κτιρίου, από τον γενικό, χρόνο !
Αυτό, που πρέπει να κάνουμε για να πετύχει η πράξη, ταξιδίου, στον χρόνο, επί οντοτικού, χρόνου, του κτιρίου, του παρελθόντος, ( ημέρα, βαφής ) είναι, να διαιρέσουμε τον δικό μας χρόνο, από το σήμερα και τον γενικό, χρόνο, της πραγματικότητας μας και να τον συνδέσουμε, με αυτόν, από το παρελθόν, της ημέρας, βαφής, του κτιρίου και τον γενικό, χρόνο, της τότε πραγματικότητας !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου, αν δεν γνωρίζουμε πώς να διαιρέσουμε τον δικό μας χρόνο, από τον γενικό, χρόνο, 0 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, ταξιδίου, αν γνωρίζουμε το πώς να διαιρέσουμε τον δικό μας χρόνο, από τον γενικό, χρόνο, πραγματικότητας μας, 100 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με κίνηση, επί του σωστού οντοτικού, χρόνου, 30 ~ 35 % !
2) Τρόπος, που αυτό, μπορεί, να συμβεί :
Ένας άλλος τρόπος είναι, να κρασάρουμε εμείς, από το τώρα μας, στο τότε πχ ( ημέρα, βαφής ) του κτιρίου, από άγνωστο παράγοντα !
α) Η ανάμνηση, της αυτής, στιγμής, από κάποιον άλλον ή ακόμα και από εσάς, αλλά χωρίς να έχετε την πρόθεση, κρασαρίσματος, της λογικής, σας, αλλά και της ύπαρξης σας επί του χώρου και του χρόνου !
β) Η σκέψη κάποιου, για το τώρα σας, επί του κτιρίου ( με ισχυρή, απόδοση, συναισθήματος ) σε σχέση με το τότε !
Πχ Τώρα περνάμε καλά, περίπου όπως και τότε στο παρελθόν, που περνούσαμε καλά, ήμασταν πολύ, πιο ήρεμοι, χωρίς πολλές, εντάσεις και με περισσότερη, κατανόηση, μεταξύ μας, λες, να καταφέρουμε και πάλι, να φέρουμε τις ίδιες ή ακόμα και καλύτερες, ισορροπίες, με το τότε ;
Αυτό, μπορεί να προκληθεί, σαν σκέψη, με ισχυρό, συναίσθημα, αλλά καρφωμένο, επί της εικόνας του τότε κτιρίου, δηλαδή, αποδίδουμε τα συναισθήματα μας, αλλά με βάση, την τότε εικόνα, κτιρίου, που εμείς θυμόμαστε και όχι με βάση, εμάς, τότε ναι ! θα μπορούσε, να συμβεί ως φαινόμενο και όχι ως γενόμενο ( κάτι, που θέλαμε, να κάνουμε ) !
γ) Πρόβλημα του συστήματος, κόσμου μας !
Αυτό δυστυχώς, είναι τελείως απρόβλεπτο για τον άνθρωπο !
Ποσοστό, πιθανοτήτων, χρονικού, ταξιδίου αν αυτό, συμβεί, ακούσια,
1 % !
Ποσοστό, πιθανοτήτων, χρονικού, ταξιδίου, από λάθος, του συστήματος, 3 ~ 17 % !
Β) Για το κτήριο, η εικόνα θα είναι, μια παραδοξότητα, ¨σύνθεσης οντοτικού, χρόνου,¨ ή αλλιώς, μια παράδοξη, υλοποίηση, εντός του κτηρίου !
Να θυμάστε ότι, ούτε και το κτήριο, αλλά ούτε και εσείς, που είστε της εκείνης, χρονικής, στιγμής, δεν είναι αυτά, που πήρατε ή αφήσατε, στον δικό σας, χρόνο !
Εμείς από αυτό, δεν μπορούμε, να δούμε τίποτα !
3) Να κινηθούμε, εμείς, επί δικού μας, οντοτικού :
Α) Αυτό για εμάς, θα είχε την εικόνα, του δεύτερου, πτητικού, ή αλλιώς του ταξιδίου, με ταχύτητα, μνήμης μας !
Θα μοιάζει στα μάτια μας, σαν να μεταφερθήκαμε και πάλι στο παρελθόν ( ως μονουπόστατοι ), ακριβώς, μέσα σε μια μνήμη μας !
Σημείωσης :
Όσο και να προσπαθήσουμε, δεν θα μπορέσουμε να μας δούμε εκεί, με την μέθοδο της πολυυποστασίας !
Θα είμαστε, μέσα στην μνήμη μας, με το σώμα που ούτως ή άλλως, έπρεπε, να υπάρχει σε εκείνη την χρονική, περίοδο, αλλά, με τις μνήμες ή αλλιώς, το είναι μας από το τώρα μας, που για εκεί νοείται, ως νοητό, μέλλον !
Ο τρόπος που αυτό μπορεί να επιτευχθεί είναι, με την μέθοδο, της μεταφοράς, συνειδητότητας μας !
Η συνειδητότητα μας, συνειδητοποιείται, εκεί που οι πέντε – άγνωστο πόσες άλλες αισθήσεις, δρουν !
Για να μεταφέρουμε την συνειδητότητα μας, σε κάποια μνήμη μας, ( ή ακόμα και ξένη, μνήμη ) θα χρειαστεί να εικονοποιήσουμε την μνήμη μας και την ακριβή, χωρική, θέση, ως επίσης και την ακριβή, χρονική, στιγμή μας, και αφού το κάνουμε αυτό ( μέχρι στιγμής δηλαδή να θυμηθούμε ένα γεγονός πχ την βαφή του κτιρίου ¨ αν ήμασταν μπροστά ¨ ) μετά, θα πρέπει σιγά, σιγά, να μπορέσουμε να μεταφέρουμε και τις υπόλοιπες, αισθήσεις μας, έστω και αν αυτές είναι μόνον, οι γνωστές πέντε, αισθήσεις μας !
Ο τρόπος, σας διαβεβαιώ ότι χρειάζεται, μεγάλη, προσπάθεια και πολύ, μα πολύ, εξάσκηση, πλην όμως, αν το κάνετε και καταφέρετε να μεταφέρετε και τις πέντε, αισθήσεις σας, στο τότε, εσείς, αυτόματα, θα αποσυνθεθείτε από το εδώ και το τώρα και θα πάτε, εκεί όπου εσείς, ήσασταν, τότε, μέσα στο τότε σώμα σας, με τις τώρα όμως, μνήμες !
Αν για παράδειγμα, εσείς δεν ήσασταν παρών, στο κτίριο, την ημέρα που αυτό βαφόταν, αλλά, ήσασταν πχ σε κάποια άλλη, περιοχή, ή άλλο, σπίτι ή μαγαζί, τότε εκεί, θα βρεθείτε !
Ο τρόπος, που οι αισθήσεις μας, μεταφέρονται, είναι, σχετικά απλός, αλλά σαφώς όμως αυτό, δεν σημαίνει ότι είναι και κάτι, που γίνεται εύκολα.
Η μεταφορά των αισθήσεων μας, γίνεται με την δύναμη της φαντασίας, ( εις, επί, του αφανούς ), δηλαδή, φανταζόμαστε ότι μπορούμε στον χώρο της μνήμης μας ως επίσης και στον ανάλογο, χρόνο, του τότε μας, να ακουμπήσουμε, ή να μυρίσουμε, ή να γευτούμε, ή να ακούσουμε κάτι, με όσο πιο αισθητά, αποτελέσματα, μπορούμε !
Άλλωστε, την αίσθηση της όρασης μας, την έχουμε ήδη ενεργή στο εκεί, αμέσως μόλις, προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάτι !
Με τον ίδιο τρόπο, που η αίσθηση της όρασης μας, έχει μεταφερθεί, στο εκεί, με τον ίδιο τρόπο, προσπαθούμε, να μεταφέρουμε και τις υπόλοιπες, τουλάχιστον, τέσσερεις, αισθήσεις μας !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με μεταφορά, των αισθήσεων μας, από την πρώτη στιγμή 1 / 1.000.000 !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με μεταφορά των αισθήσεων μας, μετά από πολλές, μα πολλές ώρες διαλογισμού, 6 ~ 22 % !
( Σας προτείνω, να μην παιδευτείτε, με τον διαλογισμό < όσων αφορά, την μεταφορά, των αισθήσεων σας, σε κάποια μνήμη σας >, γιατί, θα δυσκολευτείτε πάρα, πολύ ) !
( Ο σωστός τρόπος, μεταφοράς, των αισθήσεων μας, ή της συνειδητότητας μας, είναι η συνειδητοποίηση, του συνειδητού μας, κάτι που για να το εξηγήσω, χρειάζομαι ένα ολόκληρο βιβλίο το οποίο είναι όλο, εκτός θέματος, ταξιδίου, στον χρόνο ) !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου, με μεταφορά των αισθήσεων μας, αφού έχουμε συνειδητοποιηθεί, 80 ~100 % !
Β) Αυτό για το κτήριο, μπορεί και να μην γινόταν, καν αντιληπτό, αφού εμείς την συγκεκριμένη ώρα, μπορεί να μην ήμασταν ούτε καν, κοντά σε αυτό, το κτήριο !
Αν παρ΄ ελπίδα όμως, τύχαινε και ήμασταν μέσα στο κτήριο, τότε κανένας και τίποτα, δεν θα ήταν σε θέση, να μας αντιληφθεί, αν εμείς δεν μιλούσαμε, για αυτά που ξέρουμε, από το σήμερα !
Και πάλι θα δυσκολευόμασταν, να αποδείξουμε, τα λεγόμενα, μας !
4) Να κινηθεί το κτήριο, επί δικού μας, οντοτικού :
Α) Αυτό για εμάς, θα είχε την εικόνα, του τοίχου, παραδόξου !
Δηλαδή, εμείς θα ήμασταν σε θέση στον κανονικό, χώρο, αλλά και χρόνο του τώρα μας, να βλέπουμε, πολυυποστασία, χώρου, πχ να βλέπουμε και το κτήριο, βαμμένο, ως όφειλε να είναι, αλλά και το κτήριο, άβαφο, όπως ήταν, τότε !
Υπάρχει μια μικρή, θεωρία, εδώ, που λέει, ότι εμείς θα μπορούμε να διαλέξουμε, σε ποια πραγματικότητα, θέλουμε να ζούμε, αυτήν που γνωρίζαμε ως σωστή ή αυτήν που ανήκει, στο παρελθόν !
Αν επιλέξουμε του παρελθόντος, τότε εμείς θα κινηθούμε επί του οντοτικού του κτηρίου και το αποτέλεσμα που θα δούμε, θα είναι αυτό της πράξης 2), δηλαδή το ταξίδι μας στον χρόνο !
Προσοχή !
Αν περάσουμε από αυτόν τον τοίχο, και από την απέναντι, πλευρά, είναι ο παρελθοντικός, οντοτικός, χρόνος, του κτηρίου, γυρνώντας το κεφάλι μας, προς την κατεύθυνση που ήρθαμε, ( δηλαδή, προς τα πίσω ), δυστυχώς, δεν θα δούμε, το σήμερα !
Αλλά αντιθέτως, θα δούμε το υπόλοιπο του χώρου, που υπήρξε, τότε !
Η κατεύθυνση, διαφυγής, από το παρελθόν, προς το τώρα μας, δεν ευσταθή στην τρίτη διάσταση ! Μπορεί να βρεθεί ( η πύλη, διαφυγής ) μόνον, στην Πέμπτη ή έκτη, διάσταση !
Ο τρόπος που αυτό μπορεί να συμβεί είναι, να διαιρεθεί ο χρόνος του παρελθόντος, κτιρίου από τον γενικό, χρόνο, του τότε, ως επίσης, να διαιρεθεί και από τον δικό μας, του τώρα μας, δηλαδή, γενικό, χρόνο, αλλά να ενταχθεί, επί του προσωπικού μας οντοτικού, χρόνου, ως προς το κτίριο και όχι επί του δικού του ( κτιρίου ) οντοτικού, χρόνου !
Αυτό προκαλεί και το αποτέλεσμα της πολυυποστασίας ή αλλιώς της δισυποστασίας του κτιρίου στα μάτια μας, με την μορφή του τοίχου, παραδόξου !
Η πρώτη, υπόσταση, του κτιρίου, θα είναι αυτή που εντάσσεται στον οντοτικό, χρόνο, του κτιρίου, ( βήμα, πράξης 1 ), δηλαδή τον δικό του, οντοτικό, χρόνο !
Η δεύτερη, υπόσταση, του κτιρίου, θα είναι αυτή που εντάσσεται στον οντοτικό, χρόνο, τον δικό μας ( βήμα, πράξης 4 ), δηλαδή στον δικό μας οντοτικό, χρόνο, ως προς τον τώρα, οντοτικό, χρόνο, πραγματικότητας μας !
Έτσι, στα δικά μας μάτια, θα φανεί ένας τοίχος, παραδόξου, που όμως απαρτίζεται από δύο διαφορετικούς οντοτικούς, χρόνους, ( εικόνες, κτιρίου ), πρώτον, τον τώρα και εδώ, οντοτικό, χρόνο, του κτιρίου, και δεύτερον, τον τότε και εκεί, οντοτικό, χρόνο, ( ημέρα, βαφής ), ο οποίος εντάσσεται πλέων, στον τώρα δικό μας οντοτικό, χρόνο, σε σχέση με τον τώρα οντοτικό, χρόνο, της πραγματικότητας που εμείς ζούμε !
Ιδού και ο τρόπος του πως ο τοίχος, παραδόξου, μπορεί, να εγερθεί, μεταξύ δυο ή και περισσοτέρων πραγματικοτήτων !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με έγερσης τοίχου, παραδόξου, χωρίς φαινόμενο αγνώστου, παράγοντα, 0 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με έγερσης τοίχου, παραδόξου, με φαινόμενο, αγνώστου, παράγοντα, 100 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με έγερσης τοίχου, παραδόξου, με φαινόμενο, αγνώστου, παράγοντα και σωστό οντοτικό, χρόνο, δηλαδή, του τώρα,
33 % !
Ποσοστό, επιτυχίας, χρονικού, ταξιδίου με τοίχου, παραδόξου, σωστού, οντοτικού, χρόνου, γνωρίζοντας, το πώς να υψώσετε έναν τοίχο, παραδόξου, 100 % !
Β) Αυτό που θα δει το κτήριο, θα μοιάζει με πολυυποστασία, αυτού. Δηλαδή, το κτήριο, θα ¨νοιώσει¨ όπως θα νοιώσετε και εσείς, όταν απέναντι σας, αντικρίσετε, εσάς, ξαφνικά !
Όπως και να έχει, ο οντοτικός, χρόνος, είναι ίσως και ο πιο κατάλληλος, για να ταξιδέψει κάποιος / κάποια, στον χρόνο !
Ένας άλλος χρόνος, που μπορεί να μας επιτρέψει, να κινηθούμε, χρονικά, είναι ο συγκεκριμένος, χρόνος !
Αυτός λειτουργεί, λίγο πιο περίπλοκα από τον οντοτικό και για αυτό, θα πρέπει να σας τον εξηγήσω, λίγο πιο, αναλυτικά !
Ο συγκεκριμένος, χρόνος, ξεκινά, από την ίδια την παραδοξότητα.
Αλλά, εγώ όμως, δεν θα σας μιλήσω για αυτό, γιατί κάτι τέτοιο, δεν μας επιτρέπει, κίνηση, στον χρόνο, αλλά, άλλα, παράδοξα, που είναι μεν, σημαντικά, αλλά σαφώς, εκτός, θέματος !
Ο συγκεκριμένος, χρόνος, στήνεται, επάνω σε τρεις Υ, όπου στην κάτω πλευρά της κάτω, κάτω, Υ, μπαίνει το είναι μας !
Στην ίδια Υ, επάνω και αριστερά, μπαίνει η δεύση, που δεν είναι άλλο, από την δύναμη, σύνδεσης, της κάθε, κάτω, πλευράς, με την επάνω και δεξιά, πλευρά, της ιδίας Υ !
Στην επάνω και δεξιά, πλευρά, τις ιδίας Υ, ( της κάτω, που έχει για βάση το είναι μας ) μπαίνει, το σώμα μας !
Πάνω, ακριβώς, από το σώμα μας, σηκώνεται η δεύτερη Υ, όπου το σώμα μας, είναι η βάση αυτής, της Υ !
Επάνω και αριστερά, μπαίνει η δεύση, σύνδεσης !
Επάνω και δεξιά, στην δεύτερη Υ ,μπαίνει το γεγονός, πχ ο χώρος που είμαστε ή αυτό που κάνουμε κοκ.
Από το γεγονός, εκτείνεται μια άλλη Υ, τρίτη, που για βάση της έχει, το γεγονός μας και επάνω και αριστερά, έχει την δεύση, σύνδεσης, ενώ πάνω και δεξιά, έχει, το ευθύγραμμο μας !
( Δηλαδή, όλη την ζωή μας χωρισμένη, σε γεγονότα, πυλώνες κλπ. ).
Έτσι διαδοχικά έχουμε, το είναι μας, μέσα στο σώμα μας και το σώμα μας, μέσα στο γεγονός του και το γεγονός του, μέσα στο ευθύγραμμο μας !
Ας ξεκινήσουμε, από το πρώτο, πράγμα, που μπορεί να ταξιδέψει, που δεν είναι άλλο, από το είναι μας !
Αν αφαιρέσουμε το είναι μας, από τις υπόλοιπες Υ, τότε αυτό που μένει, είναι το σώμα μας, μέσα στο γεγονός του, ( Άλογο, όμως ) και το γεγονός, μέσα, στο ευθύγραμμο !
Καλό είναι να σας πω, ότι το δεύτερο, πτητικό, που προαναφέραμε, προκαλείται από ακριβώς, αυτό, το πράγμα !
Δηλαδή, από την έξοδο – ( ταξίδι ), του είναι μας, από όλη την εξίσωση, των τριών Υ και την επανείσοδο, αυτού, ( είναι μας, από το τώρα μας ), σε μια άλλη παρελθοντική ή μελλοντική, τριάδα Υ, αντικαθιστώντας, το άλλο μας είναι, ( αυτό που για τον δικό του χρόνο, είναι το σωστό, αλλά, για τον δικό μας χρόνο, είναι το παρελθοντικό ή το μελλοντικό ) είναι, με το είναι μας, από το τώρα μας !
Στην περίπτωση αυτή, το σώμα που πλέων θα φιλοξενήσει το τώρα είναι μας, ( με όλα αυτά που εμείς, γνωρίζουμε, πριν από το εν λόγω, ταξίδι ) θα είναι το παρελθοντικό ή το μελλοντικό, αναλόγως το προς τα πού το τώρα είναι μας, θα ταξιδέψει, χρονικά !
Αν για παράδειγμα, εμείς βρεθούμε, ( με το είναι μας, μόνον ) στο παρελθόν, τότε το σώμα που είχαμε, καταλύεται, ( αμέσως μόλις εμείς, θυμηθούμε, το γεγονός που πριν φύγουμε ζούσαμε, δηλαδή, στον σωστό μας, χρόνο ) !
Το δε σώμα που διαδέχεται το τώρα είναι μας, θα είναι αυτό, του παρελθόντος !
Βλέπετε, ούτε καν εμείς για εμάς, δεν νοιαζόμαστε, αφού πηγαίνοντας εκεί με το είναι μας, καταλύουμε, την όποια υπόσταση είναι μας, του εκεί, χωρίς καν δεύτερη, σκέψη !
Πόσο μάλλον, κάποιοι ξένοι για εμάς, που έχουν κάνει ταξίδι, στον χρόνο !
Ο τρόπος που μπορούμε να αφαιρέσουμε, το είναι από το σώμα μας και κατ΄ επέκταση και από το γεγονός μας ( πχ χώρο ή συζήτηση κοκ ) είναι, η αλλαγή της δεύσης της τώρα συστάδας Υ που έχουμε !
Ας ακολουθήσουμε, το ίδιο άνωθεν παράδειγμα αλλά αντί για να πειράξουμε το είναι μας, αυτήν τη φορά θα πειράξουμε την κάτω πλευρά της δεύτερης Υ που είναι το σώμα μας !
Θέμα: Εφαρμογη ταξιδιου στον χρονο μερος 2 
Κυρ Φεβ 26, 2017 3:56 pm
