Η τρύπα λοξοδρόμησε, το γκρίζο σύννεφο.

Καλημέρα φίλοι μου!!!
Θα ήθελα να λάβετε μέρος σε ένα βίωμα που είχα πριν από λίγες ημέρες στην δουλειά μου.
Είμαι τεχνικός και στην προσπάθεια μου να τρυπήσω ένα εξάρτημα με επιφάνεια όπως βλέπετε στις παρακάτω εικόνες εκεί βίωσα το φαινόμενο που θα σας εξιστορήσω.
Φανταστείτε στις παρακάτω εικόνες οι μπλε γραμμές εξέχουν από την υπόλοιπη επιφάνεια δυο χιλιοστά, έτσι υποχρεώνομαι η τρύπα που θέλω να ανοίξω πρέπει να είναι στο κέντρο του κελιού , όπως φαίνεται στην εικόνα δυο .
Τρυπώ λοιπόν με μεγάλη προσοχή διότι αν γίνει λάθος και συγκλίνει η τρύπα προς την εξοχή της επιφάνειας τότε χρειάζεται μεγάλη διαδικασία επαναφοράς του προβλήματος.
Η τρύπα που άνοιξα με μεγάλη προσοχή εμφανίζετε στα μάτια μου όπως στην εικόνα ένα, απογοητευμένος με το λάθος που έκανα κοινός τα πήρα άγρια προχωρώ σε άλλες εργασιακές εκκρεμότητες που είχα εκείνη την ώρα. Τελειώνοντας τις εκκρεμότητες αυτές πάω να διορθώσω το πρόβλημα με την λάθος σε θέση τρύπα και ξαφνικά έρχεται στα μάτια μου η εικόνα 2, χωρίς να χρειάζεται καμία επισκευή γλιτώνοντας πάρα πολύ χρόνο.







Μια παρατήρηση ασήμαντη και σημαντική: Στη χρονική διαφορά αντίληψης του λάθους, δηλαδή την τρύπα που την άνοιξα τελικά στο λάθος σημείο, εκεί νομίζω ότι υπάρχει απώλεια χρόνου εμφανίζοντας στα μάτια μου ένα γκρίζο φόντο σαν σύννεφο.

Kαλημέρα φίλοι μου!!!
Θα ήθελα να λάβετε μέρος σε ένα βίωμα που είχα πριν από λίγες ημέρες στην δουλειά μου.
Είμαι τεχνικός και στην προσπάθεια μου να τρυπήσω ένα εξάρτημα με επιφάνεια όπως βλέπετε στις παρακάτω εικόνες εκεί βίωσα το φαινόμενο που θα σας εξιστορήσω.
Φανταστείτε στις παρακάτω εικόνες οι μπλε γραμμές εξέχουν από την υπόλοιπη επιφάνεια δυο χιλιοστά, έτσι υποχρεώνομαι η τρύπα που θέλω να ανοίξω πρέπει να είναι στο κέντρο του κελιού , όπως φαίνεται στην εικόνα δυο .
Τρυπώ λοιπόν με μεγάλη προσοχή διότι αν γίνει λάθος και συγκλίνει η τρύπα προς την εξοχή της επιφάνειας τότε χρειάζεται μεγάλη διαδικασία επαναφοράς του προβλήματος.
Η τρύπα που άνοιξα με μεγάλη προσοχή εμφανίζετε στα μάτια μου όπως στην εικόνα ένα, απογοητευμένος με το λάθος που έκανα κοινός τα πήρα άγρια προχωρώ σε άλλες εργασιακές εκκρεμότητες που είχα εκείνη την ώρα. Τελειώνοντας τις εκκρεμότητες αυτές πάω να διορθώσω το πρόβλημα με την λάθος σε θέση τρύπα και ξαφνικά έρχεται στα μάτια μου η εικόνα 2, χωρίς να χρειάζεται καμία επισκευή γλιτώνοντας πάρα πολύ χρόν
Μια παρατήρηση ασήμαντη και σημαντική: Στη χρονική διαφορά αντίληψης του λάθους, δηλαδή την τρύπα που την άνοιξα τελικά στο λάθος σημείο, εκεί νομίζω ότι υπάρχει απώλεια χρόνου εμφανίζοντας στα μάτια μου ένα γκρίζο φόντο σαν σύννεφο.



Σε ευχαριστούμε που βρήκες τον χρόνο, να γράψεις και να μοιραστείς, άλλον έναν τύπο φαινομένου μαζί μας.

Το φαινόμενο που περιγράφεις, έχει όπως όλα τα φαινόμενα, και αυτό με την σειρά του, κάποια μελανά σημεία, που αποπροσανατολίζουν, και μπερδεύουν, την ικανότητα μας, πάνω στην αντιληψημότητα αυτού.

Η τρύπα, που άνοιξες, με την τρύπα που σου έμεινε, ως αποτέλεσμα
( που ήταν και αυτή που ήθελες κιόλας) , πάντα κατά την δική μου
γνώμη ! Δεν προσδίδει απόσταση χρονική,( η χρονικό παράδοξο ).

Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ! τότε, θα έπρεπε να
μεταφερθείς στον χρόνο, πίσω, όπου εσύ κάνεις, το συγκεκριμένο λάθος,
( λάθος τρύπα σχέδιο 1) και θα το ξαναέκανες από την αρχή.
Θα έλεγες στον εαυτό σου, σε μια καλή περίπτωση, που θα μπορούσες να θυμάσαι την πράξη, ότι, αυτό εγώ το έχω ξανά ζήσει ! έχω ξανακάνει την συγκεκριμένη τρύπα ! και είναι τόσο λάθος η κίνηση που έκανα, τώρα ! όπως, και την πρώτη φορά, που θυμάμαι ότι την έχω κάνει.

Τότε, αυτό, για έμενα πάντα ! θα σήμαινε χρονικό παράδοξο, επί αυτού του τύπου φαινομένου που περιγράφεις, ( και ως μια εκδοχή χρονικού παραδόξου, κοντινή με την πράξη ).
Όσο, για το σύννεφο πού είδες, αυτό το ρημάδι, το σύννεφο είναι τελείες και παύλες και για μένα ( δηλαδή κάτι δυσνόητο και ακατανόητο, δεν φτάνει ακόμα η λογική μου να το αποκρυπτογραφήσει).

Ένα πράγμα όμως μπορώ να σου πω ! ότι κάθε φορά που εμφανίζεται, στο επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου, θα υποστείς, απώλεια συνείδησης !
Είναι κάτι, πολύ περίεργο, που προσπαθώντας να ξεκλέψω στοιχεία, από το τι είναι, ( θα δώσω ένα χαζό παράδειγμα ) μου δείχνει, ότι εγώ δεν είμαι εγώ, που έβλεπα να κάνω την πράξη, είναι σαν να λέμε την κάνει την πράξη, ο εαυτός μου.
Ποιος εαυτό μου τώρα ; Ο θεός και η ψυχή του .Συγνώμη, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο να το περιγράψω.

Αν αυτό που περιγράφω, χαζά, επαναλαμβάνω, με το παράδειγμα, με τον εαυτό ισχύει, τότε, η απόσταση είναι σε ύπαρξη ( και εκφράζεται, ως υπαρξιακή απόσταση ). Τώρα βέβαια θα μου πεις τη σημαίνει αυτό ; και εγώ μαζί σου, δεν ξέρω !

Αλλά κάτι μου λέει, ότι εκεί θα πρέπει, να εστιάσουμε για να πάρουμε απαντήσεις. Ελπίζω να σε βοήθησα, σε ευχαριστούμε για την συμμετοχή σου, στο φόρουμ και λείπαμε αν δεν μπόρεσα να απαντήσω, ποιο ικανοποιητικά.
Ελπίζω, οι υπόλοιποι φίλοι του φόρουμ, να μας βοηθήσουν να το ξεδιαλύνουμε αυτό.

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλημέρα φίλοι μου!!!
Θα ήθελα να λάβετε μέρος σε ένα βίωμα που είχα πριν από λίγες ημέρες στην δουλειά μου.
Είμαι τεχνικός και στην προσπάθεια μου να τρυπήσω ένα εξάρτημα με επιφάνεια όπως βλέπετε στις παρακάτω εικόνες εκεί βίωσα το φαινόμενο που θα σας εξιστορήσω.
Φανταστείτε στις παρακάτω εικόνες οι μπλε γραμμές εξέχουν από την υπόλοιπη επιφάνεια δυο χιλιοστά, έτσι υποχρεώνομαι η τρύπα που θέλω να ανοίξω πρέπει να είναι στο κέντρο του κελιού , όπως φαίνεται στην εικόνα δυο .
Τρυπώ λοιπόν με μεγάλη προσοχή διότι αν γίνει λάθος και συγκλίνει η τρύπα προς την εξοχή της επιφάνειας τότε χρειάζεται μεγάλη διαδικασία επαναφοράς του προβλήματος.
Η τρύπα που άνοιξα με μεγάλη προσοχή εμφανίζετε στα μάτια μου όπως στην εικόνα ένα, απογοητευμένος με το λάθος που έκανα κοινός τα πήρα άγρια προχωρώ σε άλλες εργασιακές εκκρεμότητες που είχα εκείνη την ώρα. Τελειώνοντας τις εκκρεμότητες αυτές πάω να διορθώσω το πρόβλημα με την λάθος σε θέση τρύπα και ξαφνικά έρχεται στα μάτια μου η εικόνα 2, χωρίς να χρειάζεται καμία επισκευή γλιτώνοντας πάρα πολύ χρόνο.

Μια παρατήρηση ασήμαντη και σημαντική: Στη χρονική διαφορά αντίληψης του λάθους, δηλαδή την τρύπα που την άνοιξα τελικά στο λάθος σημείο, εκεί νομίζω ότι υπάρχει απώλεια χρόνου εμφανίζοντας στα μάτια μου ένα γκρίζο φόντο σαν σύννεφο.

Καλησπέρα nik_the_greek !

Τολμώ να πω, ότι έθεσες το φαινόμενο σου, με έναν τρόπο πολύ προσεγμένο, ( παραθέτοντας μας, ακόμα και εικόνες ) και σε ευχαριστούμε πολύ για αυτήν, την διαφωτιστική σου, ενέργεια !

Σίγουρα, το φαινόμενο αυτό που μας περιγράφεις, είναι αρκετά περίεργο, για την όποια ανθρώπινη αντίληψη…

Μου αρέσει δε, που παρουσιάζεις το σύννεφο, αλλά δεν ξέρω, αν εσύ γνωρίζεις κάτι για αυτό. Αν όντως γνωρίζεις, καλό θα ήταν, να μοιραστείς μαζί μας, την όποια γνώση σου επί αυτού, άλλωστε, αυτό σκοπεύω να κάνω και εγώ.

Πριν όμως, περάσω στην πράξη σύννεφου, θα ήθελα να πω δυο λόγια, για το φαινόμενο σου.
Στην πράξη, αυτό που εδώ φαίνεται, είναι ότι εσύ βρέθηκες, σε δυο διαφορετικές πραγματικότητες κόσμου, που όμως, δεν ήταν διαφορετικές, αλλά, σχεδόν ομοιόσημες μεταξύ των.

Στην πρώτη πραγματικότητα, ( και όχι παράλληλο σύμπαν ), εσύ, φαίνεται να έκανες το λάθος, όσων αφορά την τρύπα που εσύ άνοιξες στο ( μηχάνημα ; δεν ξέρω τι ήταν αυτό ) και αυτό, που όλοι μας μπορούμε να κατανοήσουμε από αυτό, είναι, ότι αν δεν ζούσες το φαινόμενο αυτό, ( πιθανότερο είναι, να έγινες ταξιδευτής ) τότε, θα ήσουν αναγκασμένος να ζήσεις, με την όποια συνέπεια, είχε το λάθος που έκανες, μικρή ή μεγάλη. Έτσι δεν είναι φίλε μου / φίλοι μου ;

Το φαινόμενο σου όμως, έρχεται να βάλει ένα… όχι λιθαράκι, αλλά ολόκληρη κοτρόνα ! στον τρόπο που θα μπορούν να γίνονται – αλλάζουν, τα πάντα στην ζωή μας.

Ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί, μετά την ( προφανής, μεταφορά σου ) σε άλλη πραγματικότητα και όχι παράλληλο σύμπαν, εσύ, δεν είχες πλέων το πρόβλημα και δε χρειάστηκε να αντιμετωπίσεις καμία συνέπεια από αυτό. Ότι και αν ήταν το λάθος και όποιες και αν ήταν οι συνέπειες του.
Άραγε μπορείτε να κατανοήσετε, πόσο σοβαρό είναι το φαινόμενο του φίλου μας nik_the_greek ;

Αν όχι ( και αυτό ισχύει ακόμα και για εσένα φίλε μου, που το έζησες ), ακούστε κάποιες πιθανές εκδοχές, το τι μπορεί να σημαίνει αυτό και κατά πόσο, είναι ισχυρή η αλλαγή, που είναι, προ των πυλών του κόσμου μας ( και όχι μόνον Γης ) !

Όλοι όσοι το διαβάσουν αυτό, ( το γραπτό του nik_ the_greek ) θα πουν… Έλα μωρέ και τι έγινε… Πιθανών, να έκανε λάθος και να μπερδεύτηκε και άλλα τέτοια, που θα τα λένε μόνον και μόνον, επειδή σκιάζονται, την ίδια την αλλαγή.

Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα :

1) Θα μπορούσε, αντί να συμβεί σε μια τρύπα που ανοίξατε, η οποία είχε λάθος και έπρεπε να την ξαναφτιάξετε ή γενικώς να αναλάβετε, την όποια ευθύνη της πράξης σας, να είναι ένα πρόβλημα, ακόμα πιο μεγάλο, όπως, το να χάσατε την δουλειά σας ( στην μια πραγματικότητα ) και να ( μην την είχατε χάσει ποτέ, στην άλλη ) !

2) Ακόμα πιο σοβαρό θέμα είναι, το θέμα της υγείας ! Για φανταστείτε, να ( δείτε ένα ατύχημα στον δρόμο, που να είναι φρυκτό, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, αλλά, εσείς, να ( φύγετε από την αυτή πραγματικότητα, όπου το ατύχημα συνέβη ) και να πάτε, ( σε μια πραγματικότητα, όπου οι συμβαλλόμενοι, επί του ατυχήματος, να μη ζήσανε ποτέ το αυτό ατύχημα, που όμως, εσείς θα το θυμάστε ) ! Δεν είναι, σαφώς καλύτερα !

3) Ακόμα πιο πολύ, θα μπορούσε, ( στην πρώτη πραγματικότητα που ζείτε, κάποιος να χάσει, ακόμα και την ζωή του ) . παρά ταύτα όμως, εσείς, ( να ξεφύγετε από την πρώην εφιαλτική πραγματικότητα και να πάτε, σε μια άλλη, που όμως, ο πρώην αποθανόν, δεν πέθανε ποτέ ) ! Ε αυτό και αν είναι…

Τα παραδείγματα που δίνω, είναι καθαρά, από την δική μου φαντασία και από την επεξεργασία αυτής, επί του φαινομένου του nik_the_greek . Εσείς, βάλτε τα δικά σας παραδείγματα επί του αυτού φαινομένου και δείτε, τι ισχύει και τι όχι.

Ο τρόπος, είναι απλώς ! Το φαινόμενο, μας παρουσιάζει, από την μια πλευρά, μια ζημιά, που έγινε σε κάτι ( πιθανόν μηχάνημα ), ενώ, από την άλλη, η ζημιά αυτή, απουσιάζει και κατ΄ επέκταση, απουσιάζουν και οι όποιες συνέπειες αυτού, μικρές ή ακόμα και μεγάλες.

Το μόνο που έκανα εγώ είναι, να αλλάξω την εικόνα της ( ζημιάς τρύπα ) σε ( εικόνα ζημιάς ¨ απώλεια της δουλειάς σας ¨ , ¨ ατύχημα ¨ ακόμα και ¨ θάνατος ¨ ). Μετά, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα, μα πάντα, άλλο, ( πράγμα που σημαίνει, ότι δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε, τις όποιες συνέπειες, του κάθε προβλήματος που προέκυψε ).

Προσωπικά, η φαντασία μου έφτασε, ακόμα και στην αλλαγή γεγονότος θανάτου. Η δική σας, μπορεί ελεύθερα να με διαψεύσει ή ακόμα και να πάει, πολύ μα πολύ παραπέρα, περνώντας, όλα, τα γνωστά όρια, σκέψης και φαντασίας.

Τώρα, όπως υποσχέθηκα και πιο πάνω, θα σας πω κάποια πράγματα, για το εν λόγω σύννεφο, που φαίνεται, να εμφανίζεται σε πολλά από τα είδη φαινομένων, διατάραξης, της πραγματικότητας.

Για αρχή, θα ήθελα να πω ότι, το σύννεφο έχει ξανά αναφερθεί από τον φίλο αλλά και μέλος babis_tsa, ο οποίος, το παρουσιάζει στο σημείο της αλλαγής – φαινομένου, την ώρα που άλλαξε ο χώρος, αλλά ακόμα και κατά την επιστροφή του στην πρώην πραγματικότητα που ήταν, πριν αυτός βιώσει το φαινόμενο.

Τώρα, το παρουσιάζει και ο φίλος nik_the_greek, στο δικό του φαινόμενο !

Όπως καταλαβαίνεται, το έχω συναντήσει και εγώ, σε κάποια από τα φαινόμενα που έχω ζήσει, αλλά, από όλες αυτές τις φορές που το έχω δει, μου έχει μείνει μόνον μια, χαραγμένη στο μυαλό ( που κάποτε, θα σας την περιγράψω ) ,όπου το σύννεφο, ήταν λες και προερχόταν από το έδαφος και έμοιαζε, σαν ένας αδιαπέραστος μαύρος καπνός, που όμως, όλο και ανέβαινε προκαλώντας, αργή, αλλά σταθερή, υλοποίηση, διαφόρων αντικειμένων, που εκείνη την στιγμή, δεν ήταν εντός του αυτού χώρου που βρισκόμουν !

Εκείνη την στιγμή, όντως, δεν ένοιωθα να είμαι ακριβώς εγώ. ( Τουλάχιστον συνειδησιακά ) Ένοιωθα, σαν να είμαι εγώ, αλλά, χωρίς να δείχνω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το φαινόμενο, ( σαν να ήμουν, σε μια γλυκιά μέθη ). Εκεί ήταν βέβαια και κάποιος φίλος, αλλά, και ο ιδιοκτήτης του χώρου, όπου είδαν… Όχι το σύννεφο, αλλά τα αποτελέσματα που αυτό έφερε, ακριβώς, όπως τα είδα και εγώ ! Σαφώς, ( σάστισαν ! Αλλά, ο φίλος μου, ( μου έλεγε όλη αυτήν την ώρα του φαινομένου, ΦΙΛΕ ΦΤΑΝΕΙ ! ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΦΤΑΝΕΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ) ! Εγώ πάλι, ενώ τον άκουγα, δεν έδειχνα και ιδιαίτερο ενδιαφέρον, για την γνώμη του. Ήθελα να δω, που θα πάει αυτό το πράγμα και τι, θα γίνει μετά… ( Καθαρά, ως ερευνητής, αυτών των φαινομένων ) !
Τέλος καλό, όλα καλά ! Κανείς δεν έπαθε τίποτα, εκτός από τον χώρο, ο οποίος γέμισε με πράγματα, που πριν, δεν είχε !

Όπως καταλαβαίνετε, μπορώ να δώσω μια πιθανή λειτουργικότητα του σύννεφου, που είναι, αυτή της υλοποίησης και μάλιστα, ακριβώς των ζητούμενων μου , είτε αυτά είναι, κάτι που υπάρχει, είτε, δεν έχει κατασκευαστεί ποτέ ! ( κάτι, που θα καταλάβετε, όταν περιγράψω το φαινόμενο ).

Καλώ, όλους όσους έχουν υπόψη τους λειτουργικότητες αυτού του σύννεφου, να τις μοιραστούν μαζί μας, όπως άλλωστε, έκανα και εγώ ! Μη φοβάστε, άλλωστε, δεν το προκάλεσα εγώ το σύννεφο… και το ποιο πιθανό είναι, να μην το προκαλέσατε, ούτε και εσείς ! Απλά συνέβη ! Τι να κάνω ; Δεν μπορούσα, παρά να το απολαύσω !

Τώρα όσο για την ερώτηση σου φίλε μου, για το αν το φαινόμενο είναι χρονική μεταφορά, η απάντηση είναι, καταφατικά αρνητική, όχι ! Δεν βίωσες απώλεια χρόνου ή χρονομετάθεση ! Αντιθέτως, βίωσες μια μεταφορά, από πραγματικότητα σε πραγματικότητα, μέσα από την πράξη, που λάμβανε χώρα, εκείνη την στιγμή στην πρώτη πραγματικότητα. Αυτός είναι και ο λόγος, που δεν μπορείς να παρατηρήσεις, έτερες αλλαγές, στην επόμενη πραγματικότητα, που εσύ πήγες, πέραν αυτής, που η εικόνα της, ήταν της πράξης εκείνης της στιγμής, από την προηγούμενη πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια, δεν βίωσες μια διατάραξη της πραγματικότητας, αντιθέτως, βίωσες, μια μεταφορά σου, σε μια άλλη πραγματικότητα και σε αυτή πλέων ζεις ! ( Αν βέβαια, δε έχεις ξανά υποστεί, όμοιο φαινόμενο )…

Ευχαριστώ Johnart !

Για σου φίλε nik_the_greek

Σε ευχαριστούμε που βρήκες τον χρόνο, να γράψεις και να μοιραστείς, άλλον έναν τύπο φαινομένου μαζί μας.

Το φαινόμενο που περιγράφεις, έχει όπως όλα τα φαινόμενα, και αυτό με την σειρά του, κάποια μελανά σημεία, που αποπροσανατολίζουν, και μπερδεύουν, την ικανότητα μας, πάνω στην αντιληψημότητα αυτού.

Η τρύπα, που άνοιξες, με την τρύπα που σου έμεινε, ως αποτέλεσμα
( που ήταν και αυτή που ήθελες κιόλας) , πάντα κατά την δική μου
γνώμη ! Δεν προσδίδει απόσταση χρονική,( η χρονικό παράδοξο ).

Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ! τότε, θα έπρεπε να
μεταφερθείς στον χρόνο, πίσω, όπου εσύ κάνεις, το συγκεκριμένο λάθος,
( λάθος τρύπα σχέδιο 1) και θα το ξαναέκανες από την αρχή.
Θα έλεγες στον εαυτό σου, σε μια καλή περίπτωση, που θα μπορούσες να θυμάσαι την πράξη, ότι, αυτό εγώ το έχω ξανά ζήσει ! έχω ξανακάνει την συγκεκριμένη τρύπα ! και είναι τόσο λάθος η κίνηση που έκανα, τώρα ! όπως, και την πρώτη φορά, που θυμάμαι ότι την έχω κάνει.

Τότε, αυτό, για έμενα πάντα ! θα σήμαινε χρονικό παράδοξο, επί αυτού του τύπου φαινομένου που περιγράφεις, ( και ως μια εκδοχή χρονικού παραδόξου, κοντινή με την πράξη ).
Όσο, για το σύννεφο πού είδες, αυτό το ρημάδι, το σύννεφο είναι τελείες και παύλες και για μένα ( δηλαδή κάτι δυσνόητο και ακατανόητο, δεν φτάνει ακόμα η λογική μου να το αποκρυπτογραφήσει).

Ένα πράγμα όμως μπορώ να σου πω ! ότι κάθε φορά που εμφανίζεται, στο επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου, θα υποστείς, απώλεια συνείδησης !
Είναι κάτι, πολύ περίεργο, που προσπαθώντας να ξεκλέψω στοιχεία, από το τι είναι, ( θα δώσω ένα χαζό παράδειγμα ) μου δείχνει, ότι εγώ δεν είμαι εγώ, που έβλεπα να κάνω την πράξη, είναι σαν να λέμε την κάνει την πράξη, ο εαυτός μου.
Ποιος εαυτό μου τώρα ; Ο θεός και η ψυχή του .Συγνώμη, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο να το περιγράψω.

Αν αυτό που περιγράφω, χαζά, επαναλαμβάνω, με το παράδειγμα, με τον εαυτό ισχύει, τότε, η απόσταση είναι σε ύπαρξη ( και εκφράζεται, ως υπαρξιακή απόσταση ). Τώρα βέβαια θα μου πεις τη σημαίνει αυτό ; και εγώ μαζί σου, δεν ξέρω !

Αλλά κάτι μου λέει, ότι εκεί θα πρέπει, να εστιάσουμε για να πάρουμε απαντήσεις. Ελπίζω να σε βοήθησα, σε ευχαριστούμε για την συμμετοχή σου, στο φόρουμ και λείπαμε αν δεν μπόρεσα να απαντήσω, ποιο ικανοποιητικά.
Ελπίζω, οι υπόλοιποι φίλοι του φόρουμ, να μας βοηθήσουν να το ξεδιαλύνουμε αυτό.

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλημέρα φίλε babis_tsa !

Για άλλη μια φορά, μας γεμίζεις με ιδέες και αρώματα, από την επερχόμενη αλλαγή και για αυτόν τον λόγω, σε ευχαριστώ εκ ΄ μέρους τόσο δικού μου, όσο και των υπολοίπων μελών, του φόρουμ.

Δεν θα σχολιάσω τις επεξηγήσεις που έδωσες στο γραπτό σου ! Αντιθέτως, θα σχολιάσω, την κουβέντα που εξέφρασες ( Το σύννεφο, είναι και για μένα τελείες και παύλες ).

Θεωρώ, ότι έχοντας δει το σύννεφο, σίγουρα θα σου έχει αποκαλυφθεί κάποια από τις λειτουργικότητες αυτού, στο μεγάλο χρονικό διάστημα που διήρκησε, το φαινόμενο με την κόκα κόλα, που μας έχεις περιγράψει στο παρελθόν.

Συνήθως, όταν το σύννεφο κάνει την εμφάνιση του, αρχίζει και η υλοποίηση αντικειμένων, ή χώρων, τόσο, στην εδώ πραγματικότητα, όσο και στην έτερη, όποια και αν είναι αυτή.

Για να γίνω πιο κατανοητός, θα πω ότι, το σύννεφο είναι ικανό να υλοποιήσει κάποιο αντικείμενο, σε όποια πραγματικότητα εμείς ¨ αλλά και το σύννεφο ¨ ζούμε κατά την διάρκεια του έκαστου φαινομένου, που ( περιέχει σύννεφο ).
Το αυτό ισχύει, ακόμα και για τον ή τους χώρους, που μπορεί να παραλλάξει, τόσο στην εδώ πραγματικότητα, όσο και στην έτερη που εμείς θα βρεθούμε.

Στο δικό σου φαινόμενο ( με την κόκα κόλα ), το σύννεφο εμφανίστηκε ( λογικά ), την ακριβή ώρα που στα μάτια σου υλοποιούταν, το περίπου σπίτι, που μας περιγράφεις ! Ο λόγος, που προφανώς δεν το έχεις στην εδώ πραγματικότητα πχ. Όπως ο nik_the_greek, έχει την σωστή τρύπα, στο μηχάνημα του… Είναι, γιατί εσύ ήσουν εκτός πραγματικότητας, τόσο της εδώ, όσο και των υπολοίπων. Αυτό λογικά, σε τοποθετεί σε ένα είδος χολ, από όπου, σε αντίθετες κατευθύνεις, ( όχι τις γνωστές ) εσύ έβλεπες και διαφορετικές πραγματικότητες ή κομμάτι αυτών, αν όχι ολόκληρες.

Θα ήθελα, αν έχεις ή πιστεύεις ότι έχεις, κάποια παραπάνω στοιχεία για το σύννεφο, να τα παραθέσεις στο φόρουμ ( αν φυσικά επιθυμείς ), κάτι που πιστεύω, θα βοηθήσει, όλους όσους έχουν δει το σύννεφο ή ακόμα έχουν ¨ περάσει, δια μέσο αυτού ¨ ότι και αν σημαίνει αυτό…

Τώρα, όσον αφορά την φράση ( υπαρξιακή απόσταση ), σαφώς και είναι σωστή ! Άλλωστε, μόνον από αυτήν την ¨ οδό ¨, θα μπορέσει ο άνθρωπος να κατανοήσει, την υπόσταση της επερχόμενης αλλαγής.

Παραθέτω επεξήγηση, για την φράση ( υπαρξιακή απόσταση ) :

Στον κόσμο που ζούμε, μπορούμε να δούμε – αντιληφθούμε αποστάσεις που είναι γνωστές ως :

Χώρου : Η κίνηση ενός αντικειμένου, επί ενός επιπέδου ή χώρου, προς μια κατεύθυνση, προσφέρει σε εμάς, το δικαίωμα της μέτρησης αποστάσεως χώρου πχ. 10 εκατοστά / 10 cm

Χρόνου : Η σταθερή θέση ενός αντικειμένου, επί ενός επιπέδου ή χώρου, μας δίνει το δικαίωμα, να μετρήσουμε απόσταση χρόνου ( επειδή στην πραγματικότητα, ένα αντικείμενο, ακόμα και αν φαίνεται τελείως στατικό σε μια θέση, συνεχίζει ακάθεκτο, να διαγράφει μια πορεία, επί μιας κατεύθυνσης, ( τύπου χρόνος ) προσδίδοντας μας, απόσταση χρόνου πχ. Δέκα λεπτά / 10΄ .

Ύπαρξης : Όταν δυο πραγματικότητες, είτε ολόκληρες είτε κομμάτι αυτών, επέχουν κάποιο υποκείμενο ή ακόμα και αντικείμενο, που να διαπέρασε από την μια στην άλλη, τότε το αντικείμενο ή υποκείμενο, θα είναι σε θέση να μετρήσει απόσταση ύπαρξης, με βάση την εικόνα που παρουσιάζουν, οι πραγματικότητες μεταξύ των πχ. Το φαινόμενο που περιγράφει ο nik_the_greek, ή ακόμα και της φίλης vlepw ta oria όπου η μια πραγματικότητα, σαν εικόνα, διαφέρει, από το ελάχιστο σημείο, μέχρι και ολόκληρη η εικόνα αυτής, από την άλλη πραγματικότητα.

Κόσμων : Όταν το υποκείμενο και πιθανός και το αντικείμενο, μπορεί να περάσει από τον έναν κόσμο στον άλλο, μετρώντας και πάλι την αλλαγή της εικόνας, που οι δύο κόσμοι, έχουν μεταξύ των. Τότε, το υποκείμενο ( ταξιδευτής ), είναι σε θέση, να μετρήσει διαφορές κόσμου ή αλλιώς κοσμική, απόσταση.

Σε κάθε περίπτωση, οι αποστάσεις είναι διαφορετικές, αλλά πάντα μα πάντα, μετρούνται με βάση την διαφορά εικόνας μεταξύ των, ( θέσης για χώρο, φυσικής φθοράς για χρόνο, διατάραξη της πραγματικότητας ως υπαρξιακή απόσταση και τέλος, ολόκληρης της ψυχολογίας πολιτισμού ως κοσμική απόσταση ).

Ευχαριστώ Johnart !

Για σου φίλε John_art !

Είμαι λίγο διστακτικός, να απαντήσω σε αυτό που με ρωτάς, για τον απλό λόγω, ότι μπορεί, οι φίλοι του φόρουμ, να παρεξηγήσουν, την τοποθέτηση μου, επί αυτού του θέματος.

Με προβληματίζεις, όμως με τον λόγω σου και με προδιαθέτεις, να πάρω αυτό, το ρίσκο, και να πω κάποια πράγματα.

Το σύννεφο αγαπητοί φίλοι / και φίλες.
Παρουσιάζετε σε 2 μορφές ( τουλάχιστον, τόσες, το έχω συναντήσει, εγώ, αν κάποιος άλλος ξέρει περισσότερες, και θέλει να τις αναφέρει, θα μας βοηθούσε όλους ! Άλλωστε και εγώ αυτό κάνω, το μοιράζομαι μαζί σας.

1 μορφή σύννεφου : Που αφορά και το φαινόμενο μου με την κόκα κόλα.
Το σύννεφο όταν εμφανίζεται, τις περισσότερες φορές δηλώνει υπαρξιακές αποστάσεις, και αυτό γιατί διακόπτει την οποιαδήποτε μορφή χρόνου, επί χώρου, αλλά και την οποιαδήποτε μορφή χώρου επί χρόνου.
Τώρα θα μου πείτε, ότι το ένα με το άλλο είναι ίδιο, δυστυχώς,
ενώ φαίνεται το ίδιο δεν είναι, το ίδιο.

Και αυτό γιατί, ο χρόνος, του χώρου, με τον χρόνο, τον δικό μας, δεν
είναι ίδιος. ( αν θέλετε να κάνετε ερώτηση επ αυτού, μπορώ να απαντήσω, αλλά σε άλλο υπόμνημα ).

Γιατί τώρα έχει υπαρξιακή απόσταση, και ποια η λειτουργικότητα του ;
το παρακάτω που θα πω είναι με κάθε, επιφύλαξη.
Όταν σηκώθηκα για να πάρω, την κόκα κόλα , και το φαινόμενο για εμένα, είχε είδη ξεκινήσει, κινιόμουν εντός του σύννεφου, για αυτό και τα πάντα γύρο μου ήταν θολά.

Φανταστείτε το σύννεφο σαν ένα σημείο χολ ( όπως πολύ σωστά έγραψες φίλε John_art ) το χολ είναι αυτό, που διαχωρίζει την ύπαρξη, από την πραγματικότητα της ( είναι σαν να λέμε να μπορέσεις να αφαιρέσεις κάτι από έναν καμβά ) αυτό όμως το όποιο αφαιρέθηκε, ουσιαστικά , δεν είναι πουθενά, αλλού , από λάθος εκλογίκευση του, παρά μόνο στο χολ ( που είναι και αυτό που θα λέγαμε , λανθασμένα δυστυχώς πάλι, ο εσωτερικός χώρος του σύννεφου.

Η λειτουργικότητα του είναι, να μπορεί να συνδέει, διαφορετικές μορφές
ζωής, ( επί εκτελέσιμης εφαρμογής ) π.χ πίνω κόκα κόλα, με όλα τα πιθανά εναλλακτικά τέλη που θα μπορούσε να έχει, η εν λόγω ύπαρξη.
Ακόμα και αυτά , που δεν συνδέονται, με το γεγονός της.

Δηλαδή, αυτό που έχει εστιάσει και τρέχει ως εφαρμογή, στην όποια καθημερινότητα του.
Π.χ το ότι εγώ ήθελα να πιω κόκα κόλα, είναι κάτι κοντινό, με το γραφείο, ή πιθανός ένα ψυγείο , που μπορεί να υπάρχει, ως προς την επίτευξη, του αυτού, στόχου ή γεγονότος.

Αλλά να βρεθώ σε ένα χώρο, που έμοιαζε με σπίτι, και δεν το ξέρω, και είχε, μπαλκονόπορτες και χώρισμα, που δεν είχαμε ! και να πάρω μια κόκα κόλα, από ένα ψυγείο, που δεν ξέρω καν αν υπήρχε ; και δεν έχω μνήμη ότι το άνοιξα; Δεν νομίζω, ότι θα την έλεγες κοντινή την απόσταση αυτή !

Άρα, το σύννεφο, μπορεί και συνδέεται, με όλες τις μορφές εναλλακτικών τελών, με ένα σύστημα άγνωστο ακόμα, ( θα το πούμε όμως πόρτες ), για να το αναγνωρίζουμε.
Οι πόρτες, είναι, όλες οι μορφές, των εναλλακτικών τελών, αυτής της πραγματικότητας, ( πιθανότατα, εκεί να παίζει και ένα είδος συμβατότητας, με την πόρτα ) που μπορεί, να κατανοήσει η λογική μας και αυτή να ανοίγει μέσα από μια διαδικασία συστήματος επιλογών, του ίδιου του σύννεφου, ως προς την πρακτική, που εκτελείτε, ταυτουπαρξιακά σε όλες τις μορφές.

Το σύστημα επιλογών του σύννεφου, πιθανότατα λειτουργεί με ένα είδος αλγόρυθμου, που βλέπει τα πάντα όχι ως άτομα ή οντότητες όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε, αλλά ως ¨εξισώσεις ¨, που για να παρουσιαστούν σωστά, θα πάρουν και την ανάλογη μορφή εικόνας, που θα είναι και το μέσα μέρος της πόρτας, (της όποιας θα περάσουμε), αυτό που θα χαρακτηρίζονταν από εμάς το εκεί. ( παρουσιάζοντας ένα νέο τώρα μας ).

2 μορφή σύννεφου : Οι ικανότητες, του σύννεφου όμως δεν σταματούν εκεί, το έχουμε, δει, να παίρνει μορφή αντικειμένων, και όχι μόνο χώρου, που σημαίνει, ότι, δεν δεσμεύετε, από τίποτα, αλλά απεναντίας, παίζει στα πάντα !
Αυτό επίσης , θα μπορούσε να σημαίνει, ότι θα μπορούσε πιθανόν...Να πάρει ακόμα και ανθρώπινη μορφή, και οι συνεργάτες μου που είδα, επί του φαινομένου, να είναι κοκαλωμένοι ! Να ήταν το ίδιο το σύννεφο…

Και πόσες άλλες από τις ικανότητες του που δεν ξέρουμε.
Ελπίζω, να μπόρεσα να δώσω μια ικανοποιητική, απάντηση, γιατί αυτό, που περιγράφω.
Είναι κάτι πολύ έξω από τα δικά μου δεδομένα, και έχω την εντύπωση, ότι δεν απαντώ εγώ, τόσο πού κοιτάω, γύρο μου το δωμάτιο, μήπως είναι θολό….;

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλησπέρα φίλε babis_tsa !

Η απάντηση σου, ήταν πολύ διαφωτιστική, όσων αφορά το σύννεφο και τις μορφές αυτού, που μέχρι τώρα, έχουν φανεί.

Για αυτόν τον λόγω, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες, όλα αυτά μαζί μας και ελπίζω να μην σου έγινα βάρος, με την επιμονή μου, για ότι αφορά το σύννεφο.

Σειρά μου τώρα να μιλήσω για το σύννεφο, σε σχέση με το φαινόμενο σου !
Παρουσιάζεις το σύννεφο, σαν να είναι το χολ, για όλες τις περιπτώσεις, πλην όμως, δεν είναι ! Το χολ που σου περιέγραψα, σε παρελθοντικό μήνυμα, είναι κάτι άσχετο, με το καθαυτού σύννεφο. Το χολ, είναι ο χώρος, από τον οποίο, μπορεί ο όποιος είναι ¨ έγκλειστος ¨ εκεί, να δει, ( κοιτάζοντας με τα μάτια του, σε κατευθύνσεις, που δεν είναι γνωστές, στον άνθρωπο ), τις έτερες πραγματικότητες, που μπορεί να είναι πλησίον αυτού, εκείνη την στιγμή. ( Το πλησίον, είναι άσχετο, με την χωρική απόσταση και σχετικό, με την υπαρξιακή ).

Τώρα, όσων αφορά το σύννεφο και τις μορφές αυτού, όπως εσύ τις περιγράφεις, με βρίσκεις σύμφωνο !

Πιστεύω όμως, ότι λέγοντας για την διαχώριση του χώρου από τον χρόνο, και του χρόνου από τον χώρο, επεκτεινόμενος επ ΄ αυτού, ως ότι ο χρόνος του χώρου διαφέρει από τον χρόνο τον δικό μας, γίνεσαι κάπως ακαταλαβίστικος, ( αν μου επιτρέπεις ).

Για αυτόν τον λόγω, θα προσπαθήσω να εξηγήσω, τι εγώ, καταλαβαίνω, από αυτή σου την πρόταση και να το δείξω και στους φίλους / φίλες, του φόρουμ μας.

Φρονώ, ότι με την φράση, (ο χρόνος του χώρου διαφέρει, από τον χρόνο τον δικό μας ), αναφέρεσαι σε μια διαφορετική μορφή χρόνου, που σαφώς δεν είναι αυτός που εμείς, ( ανθρώποι, ζώα και άλλα όντα ) ζούμε. Ο χρόνος στον οποίο αναφέρεσαι, μετρά τον χρόνο, σύμφωνα με έναν μη συμβατικό τρόπο, στο κάθε υποκείμενο ή αντικείμενο υπάρχει στον κόσμο μας, διαφορετικά, αλλά και με τάξη…

Ένα παράδειγμα, ίσως μας κάνει να καταλάβουμε το είδος χρόνου, για τον οποίο μιλάς !

Φανταστείτε, ότι έχουμε έναν χρονοναύτη, που ξεκινά το ταξίδι του, από 2012 και πάει στο 1967. Ο χρονοναύτης αυτός, στην πραγματικότητα, θα έχει κινηθεί στον χρόνο, καλύπτοντας για αυτόν, μια απόσταση χρόνου, πέντε έως δέκα δευτερόλεπτα ή ακόμα και κλάσματα δευτερολέπτου. Στον αντίποδα όμως, η πρώην πραγματικότητα από την οποία και έφυγε, θα έχει καλύψει απόσταση χρόνου και μάλιστα αρνητικού – αντίθετης φοράς, σαράντα πέντε χρόνων ! Και στις δύο όμως περιπτώσεις, τόσο για τον χρονοναύτη, όσο και για την πραγματικότητα την οποία αυτός ζούσε, θα έχει γίνει μια (1) κίνηση.

Για να γίνω πιο κατανοητός, σας λέω ένα παράδειγμα χωρικής απόστασης, το οποίο πρόκειται να αντιπαραθέσουμε, με το πιο πάνω παράδειγμα.

Φανταστείτε, ότι έχουμε έναν χάρακα των πενήντα πόντων και δύο αντικείμενα πέριξ αυτού, σε μια σταθερή θέση, σαν αφετηρία, για αγώνα δρόμου. Το πρώτο αντικείμενο, είναι ένας κύβος, που είναι δεξιά από τον χάρακα και το δεύτερο, μια πυραμίδα, που είναι, αριστερά από τον χάρακα μας. Τον κύβο, θα τον μετακινήσουμε πέντε ή δέκα χιλιοστά απόσταση, από το σημείο που αυτός βρίσκεται και προς τα εμπρός. Την δε πυραμίδα, θα την μετακινήσουμε σαράντα πέντε πόντους προς την ίδια κατεύθυνση, που μετακινήσαμε και τον κύβο. Η απόσταση μεταξύ κύβου και πυραμίδας, είναι μεγάλη και μάλιστα είναι και διαφορετική από το αρχικό στίγμα από όπου και ξεκίνησαν, τα δύο αντικείμενα. Το σημείο έναρξης όμως, είναι το ίδιο. Και στα δύο παραδείγματα όμως, είτε αυτό με τον χρονοναύτη και την πραγματικότητα, είτε αυτό με τον κύβο την πυραμίδα και τον χάρακα, οι κινήσεις που έγιναν, είναι, μια για το κάθε ένα ! Έτσι, ο χρόνος που μας παρουσιάζεις, ( τον οποίο εγώ, αρέσκομαι να ονομάζω ¨ οντοτικό χρόνο ¨ και αυτό γιατί, μετρά τον χρόνο ξέχωρα για την κάθε οντότητα, αλλά με τάξη.
Δηλαδή έναν οντοτικό χρόνο την φορά για το κάθε υποκείμενο – αντικείμενο.

Ο οντοτικός χρόνος, θα έχει, την εξής μορφή :

Ο χρονοναύτης, αν γυρίσει πίσω χρόνο πρακτικά, θα κάνει αδιανόητη απόσταση χώρου ή ακόμα και ανύπαρκτη, ενώ χρόνου, θα κάνει, πέντε ή δέκα δευτερόλεπτα ή κλάσματα δευτερολέπτου όσο είχε κάνει και την πρώτη φορά. Όμως οντοτικό χρόνο, θα κάνει έναν και μόνον !

Το αυτό ισχύει και για την πραγματικότητα, η οποία φαίνεται, στα μάτια του ταξιδευτή, να έχει διανύσει άπειρη ή ακόμα και ανύπαρκτη απόσταση χώρου, ενώ χρόνου, θα έχει διανύσει, σαράντα πέντε χρόνια όσα και την πρώτη φορά ! Οντοτικό χρόνο όμως, θα έχει έναν και μόνον έναν, ακριβώς όπως και ο ταξιδευτής – χρονοναύτης !

Το ίδιο ισχύει και για το δεύτερο παράδειγμα με τον κύβο, την πυραμίδα και τον χάρακα, ενδιάμεσα αυτών όπου το αποτέλεσμα θα ήταν :

Κύβος : Χωρικά, θα έχει διανύσει απόσταση, πέντε ή δέκα χιλιοστών, του εκατοστού, ενώ χρονικά, θα έχει διανύσει, ένα περίπου δευτερόλεπτο. Οντοτικό χρόνο όμως, θα έχει διανύσει, έναν και μόνον έναν !

Να τι θα ισχύει για την πυραμίδα :

Πυραμίδα : Χωρικά, θα έχει διανύσει απόσταση, σαράντα πέντε πόντων, ενώ χρονικά, θα έχει διανύσει, περίπου ένα δευτερόλεπτο, όπως και ο κύβος. Οντοτικό χρόνο όμως, θα έχει διανύσει, μόνον έναν, όσο και ο κύβος.

Έτσι, ο οντοτικός χρόνος, είναι αυτός που μετρά τις κινήσεις, ( τύπου σκάκι ) που έκανε ένα υποκείμενο ή αντικείμενο και όχι, τις περιοχές που αυτό κινήθηκε, αλλά ούτε και τον χρόνο, που χρειάστηκε, για να κινηθεί από περιοχή, σε περιοχή !

Πιστεύω, φίλε μου babis_tsa, να εννοείς, αυτόν τον χρόνο και να μην πλατείασα άδικα, τρώγοντας, τον χρόνο, των αναγνωστών, του φόρουμ.

Και τώρα, αν μου επιτρέπεις και εσύ, αλλά και οι υπόλοιποι φίλοι του φόρουμ, θα ήθελα να μιλήσω λίγο, για το τι ( εγώ πιστεύω ) ότι είναι το σύννεφο και γιατί κάνουμε τόσο ντόρο, γύρω από αυτό, μέσα στο φόρουμ.

Αυτά που θα αναφέρω, θα είναι καθαρά η γνώμη μου, για το τι είναι το σύννεφο. Αφού ακόμα, στην πραγματικότητα, ( αν μπορούμε πλέων, να χρησιμοποιήσουμε ) αυτήν την λέξη, κανείς μας, δεν γνωρίζει επ ΄ ακριβώς, τι είναι, αυτό το σύννεφο.

Το σύννεφο, κατά την γνώμη μου, είναι μάλλον το σώμα, της ίδιας της αλλαγής ή άκρο αυτού !

Αυτό το λέω, από την άποψη ότι, τα φαινόμενα που δεν έχουν το σύννεφο εντός τους, είναι κάτι, σαν ένα είδος, ¨ προσπάθειας επικοινωνίας ¨ της αλλαγής με εμάς, με μορφή γλώσσας ή κάποιου άγνωστου ίσως τρόπου, ομιλίας αυτής, προς όλους εμάς, που βιώνουμε, ως διατάραξη της πραγματικότητας, αυτά που εκείνη, μας λέει ¨ στην γλώσσα της ¨…

Όταν, δε κάνει και εμφάνιση ως ενσώματη, ( η αλλαγή ) μέσα στα φαινόμενα μας, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν για εμάς πολύ και αυτό γιατί, είναι σαν κατά την ¨ομιλία αυτής ¨, ( Νέου τύπου - τρόπου διδασκαλίας ) εμείς, να είμαστε μαζί και με τον ¨ δάσκαλο ¨ μας. Έτσι, όταν αυτός είναι ¨ μαζί μας ¨, ( αν μπορούμε, να το θέσουμε, έτσι ) το φαινόμενο μας, διαρκεί ακόμα περισσότερο και μάλιστα, η ιδιότητα φαινόμενο, ( ότι και αν είναι αυτό ) μας ακολουθεί ακόμα και από πραγματικότητα, σε πραγματικότητα !

Αυτό όλο, το παρουσιάζω έτσι, για να μπορέσω να εξηγήσω, γιατί τα φαινόμενα που κρατούν λίγο, δεν έχουν το σύννεφο, ενώ, όταν το σύννεφο εμφανίζεται, τότε το φαινόμενο, διαρκεί πολύ περισσότερο και γίνεται, ολοένα και πιο ισχυρό.

Τώρα, όσων αφορά τις λειτουργικότητες που περιέγραψες στο μήνυμα σου, θα συμφωνήσω απόλυτα, σε όλους τους τομείς !

Ιδιαίτερη όμως σημασία, θα πρέπει να δώσουμε, στην φράση που είπες, ( το σύννεφο, μπορεί ακόμα και να πάρει την μορφή, ενός υποκειμένου – ανθρώπου – ζώου ) και ότι άλλο, θεωρείται υποκείμενο. Ο λόγος, είναι γιατί αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, ( που κατά την γνώμη μου συμβαίνει ) τότε, ο άνθρωπος, είναι κάτι πολύ διαφορετικό, από ένα σαρκίο, που περιφέρεται στον κόσμο και μια φωνή, ( μερικώς, νοήμων ) που συνοδεύει, το σαρκίο αυτό.

Αν όντως λοιπόν ισχύει αυτό, τότε, μπορεί ο άνθρωπος να μην ζει καν, μέσα σε αυτό το σαρκίο και πολύ δε πιο πιθανόν είναι, να μην ζει καν, μέσα σε μια απλή ή πολλαπλή πραγματικότητα, όπως εμείς πιστεύουμε τώρα !

Άλλωστε, έχουμε ακούσει τον όρο αλλασομορφία, ( που κακώς, ο άνθρωπος αποδίδει ως δύναμη ή ιδιότητα των ερπετοειδών ή σαυρόμορφων όντων ). Αν για κάποιο λόγω, δεν συμφωνείτε με το παραπάνω, καλό είναι, να σκεφτείτε ότι και η ίδια η ατόφια ενέργεια, είναι αλλασομορφική.
Δηλαδή, μπορεί να μεταφράζεται, σε άλλες μορφές, όπως κίνηση, θερμότητα, φωτεινότητα κλπ.

Άρα, πολύ πιθανόν είναι η αλλαγή, να μπορεί να είναι αλλασομορφική και αυτή ή αλλασομορφικός, να είναι μόνο, ο ¨ λόγος της ¨ !

Τώρα, καλό είναι να πούμε και δυο λόγια, για την όψη του σύννεφου !

Το σύννεφο, συνήθως εμφανίζεται σαν μαύρος καπνός, αδιαπέραστος ακόμα και από το φως. ( Αυτό το τελευταίο, είναι δοκιμασμένο από εμένα, σε ένα από τα φαινόμενα μου, που κάποια στιγμή, θα σας παραθέσω ). Να δώσω εδώ, μια ακόμα περίεργη σύμπτωση, που δεν είναι απαραίτητο, να είναι και σωστή. Άλλο ένα πράγμα γνωρίζουμε, που δεν επιτρέπει, στο φως να το διαπεράσει ! Την μαύρη τρύπα !
Προσέξατε, μια αντιπαραβολή που έγινε ; Η τρύπα είναι μαύρη, όπως περιέργως εμφανίζεται και το σύννεφο, ενώ το σύννεφο, δεν μπορεί να διαπεραστεί από το φως, όπως περιέργως και η μαύρη τρύπα…

Σαφώς, δεν λέω, ούτε και αφήνω κανένα υπονοούμενο, ότι το σύννεφο, είναι μαύρη τρύπα ! Αυτό που λέω όμως, είναι, ότι η μαύρη τρύπα και το σύννεφο, είναι πολύ πιθανόν, να ¨ ζουν ¨, στον ίδιο κόσμο ( ότι και αν σημαίνει αυτό )…

Κατά την εμφάνιση του σύννεφου, ο λόγος ( κανονική ομιλία, δική μας ) μας περιέργως, ως επίσης και αναίτια, φαίνεται να παίρνει ύλη, για ότι αφορά αντικείμενα και σάρκα και οστά ίσως,( δεν έχω, καμία τέτοια πείρα, ακόμα ) αν αφορά, υποκείμενο !
Μόνον αν ισχύει όμως αυτό, ισχύει και η υπόθεση που έκανες φίλε babis_tsa, ότι θα μπορούσαν οι συνεργάτες σου, να είναι το σύννεφο !

Ξέρω, ότι μπαίνω σε απάτητα χωράφια και το πιο πιθανό είναι, να πείτε ότι, ( πάει αυτός, το έχασε ), δεν είναι όμως έτσι ! Όλα αρχίζουν, από στοιχεία που μαζεύουμε και που όταν τα συνδυάσουμε, μας παρουσιάζουν, μια εικόνα ! Προσοχή ! Η εικόνα που παρουσιάζω, είναι 100% ατελής. Μας λείπουν, πολλά στοιχεία για να την σχηματίσουμε, με ασφάλεια και σιγουριά ! Αλλά δεν παύει, να είναι μια αρχή ( θεωρητική ) αλλά ποτέ, φυσική σταθερά ! Το ότι, εγώ έχω δει, θα σας το παρουσιάζω, με απόλυτη ειλικρίνεια και σταθερότητα ! Αν κάτι παίζεται και δεν είναι σίγουρο, θα σας το λέω ευθαρσώς !

Υπάρχουν περιπτώσεις, που δεν μεταφράζεται το σύννεφο, πχ σε κάποιο αντικείμενο και αντί αυτού, αυτό που φαίνεται να διαπέρασε μέσα από το αυτό σύννεφο, είμαστε εμείς… Σε αυτήν την περίπτωση, ( η μορφή χώρου, αλλά και χρόνου, εξαλείφεται και το μόνο που μπορείς και βλέπεις, είναι, ένα είδος, ¨ ρευστής ενέργειας ¨, αν μου επιτρέπετε την έκφραση.

Πριν σας αφήσω να ηρεμήσετε, θα ήθελα να σας παραθέσω, μια ακόμα διευκρίνιση, για την διαφορά που υπάρχει μεταξύ αλλαγής πραγματικότητας και αλλαγής, παράλληλου σύμπαντος !

Η αλλαγή της πραγματικότητας, γίνεται αισθητή, σε μια μικρή ή μεγάλη εικόνα, που αφορά το γεγονός, στο οποίο, επήλθε η αλλαγή. Η υπόλοιπη πραγματικότητα, πέριξ του αλλαχθέντος γεγονότος, παραμένει, απόλυτα ίδια ( σαν εικόνα ) ! Αυτός είναι και ο λόγος, που την λέω ομοιόσημη πραγματικότητα !

Στον αντίποδα, που δείχνει την αλλαγή ενός παράλληλου σύμπαντος, αυτό που αλλάζει, είναι η θέσεις των γεγονότων, ως επίσης και των αντικειμένων ή υποκειμένων, που υπάρχουν στο νέο παράλληλο σύμπαν. Πχ Ένας άνθρωπος, που λέγεται Πέτρος και έχει μητέρα την Μαρία και πατέρα τον Χρήστο, σε αυτό το παράλληλο, σε ένα άλλο, να λέγεται Πέτρος και να είναι ο αδερφός της Μαρίας και ο φίλος του Χρήστου κοκ…

Έτσι, νομίζω ότι πλέων ξεδιαλύναμε και το πρόβλημα, μεταξύ παραλλήλων συμπάντων και ομοιόσημων πραγματικοτήτων !

Θα σταματήσω όμως τώρα φίλε / και φίλοι ή φίλες του φόρουμ, γιατί θα πρέπει να σας αφήσω λίγο χρόνο, για να επεξεργαστείτε τα στοιχεία που σας έδωσα και πιθανόν να θέλετε και να με διαψεύσετε, κάτι που είναι ευθύνη σας, αν κάπου με βρείτε λάθος !

Θα περιμένω τα σχόλια σας, όποια και αν είναι και όσο καυστικά ή αρνητικά μπορεί να είναι. Άλλωστε, νομίζω ότι κάθε γνώμη μετρά και για αυτό, θα πρέπει και να ακουστεί !

Ευχαριστώ Johnart !

Καλημέρα φίλε μου John_art !

Χαίρομαι που μπόρεσες και έδωσες μια λεπτομερή αναφορά, πάνω σε αυτό που ήθελα, να πω, ότι δηλαδή ο χρόνος του χώρου με τον χρόνο των αντικειμένων και τον δικό μας, δεν είναι ίδιος.
Δεν μπήκα στην διαδικασία, να το εξηγήσω, για να μην με τινάξει, εκτός θέματος, (που ήταν το σύννεφο), και χαίρομαι που το έκανα αυτό. Γιατί η απάντηση σου είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική, και ίσως να μην μπορούσα, να το παρουσιάσω με τόση λεπτομέρεια, και σαφήνεια,( τις διαφορές, του χρόνου του χώρου, του χρόνου του δικού μας, και του χρόνου των αντικειμένων), όπως, πολύ σωστά ανέφερες, δηλώνεται ως οντοτικός
Χρόνος.

Όσο για αυτά που ανέφερες, για το σύννεφο, ( δηλαδή ότι είναι ή ίδια η αλλαγή ) συμφωνώ και εγώ με αυτόν σου τον ισχυρισμό.
Επίσης, θέλω να πω, ότι αυτό που ανέφερες, για την μαύρη τρύπα, σε σχέση με το σύννεφο, ομολογώ ! ότι δεν το είχα σκεφτεί και ναι, θα μπορούσε να είναι μια άλλη εικόνα της ίδιας αλλαγής, η ένας άλλος λόγος, της. Π.χ όπως λέμε αυτό είναι βάζο, και αυτό είναι σίδερο, ( που σιδερώνουμε τα ρούχα )
Αποτελείτε από ύλη, αλλά δεν παρουσιάζει, την ίδια εικόνα, αλλά είναι μια εκπόρευση ενέργειας.
Ακόμα και αν η βάση κατασκευής, της μορφής του, στο ένα είναι από γυαλί, και το άλλο είναι, από μέταλλο, η μέταλλα, πλαστικά, κοκ

Που σημαίνει για την ίδια την αλλαγή, ότι αυτός είναι ένας τρόπος, να μας μιλήσει, και να μας πει, τι σημαίνει για αυτήν, το αντικείμενο !
Τι η έννοια !
Τι η φυσική σταθερά ! κ.α
Δεν θα μπορούσα, με τίποτα, να κάνω αρνητικά σχόλια, πάνω σε αυτό που λες, γιατί είναι η γνώμη σου, και εμείς πρέπει να προωθούμε, την ελευθερία του λόγου,<< και όχι, να την κλειδώνουμε σε ένα κλουβί και να την δαμάζουμε με μαστίγιο σαν θεριό>>.

Ευχαριστώ Babis_tsa

Καλημέρα babis_tsa !

Ευτυχώς που τελικά εννοούσες αυτό, φίλε μου και έτσι, δεν έφαγα τον χρόνο, των φίλων μας, τζάμπα !

Χαίρομε πολύ, που σε βρίσκω σύμφωνο, με τις αντιλήψεις, αλλά, και τις ιδέες μου.

Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστές, όμως ! Για αυτόν τον λόγω, καλώ τους φίλους / φίλες του φόρουμ, αν πιστεύουν, ότι γνωρίζουν, κάτι παραπάνω ή ότι αυτά που λέω, δεν είναι σωστά, ας σπεύσουν, να με διαψεύσουν ! Είναι αναφθαίρετο δικαίωμα σας, να λέτε την γνώμη σας, είτε αυτή συνάγει με την δική μου ή όποιου άλλου, είτε αυτή, είναι εντελώς, αντιφατική, ως προς αυτήν.

Τέλος, θα ήθελα να σου πω ότι το παράδειγμα με την μαύρη τρύπα και το σύννεφο, μου ήρθε εκείνη ακριβώς την ώρα που έγραφα ! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ προηγουμένως.

Ο λόγος που το ανέφερα είναι, γιατί ακόμα και οι επιστήμονες, που μιλούν για την κατακτημένη τρίτη διάσταση και για την άβατη, προς το παρών τέταρτη διάσταση, μας λένε ότι, η τρίτη διάσταση, έγινε αντιληπτή στον κόσμο μας, όταν η δεύτερη διάσταση, υπέστη, την δύναμη βαρύτητας, επί αυτής.

Η δύναμη βαρύτητας λένε, κατάφερε και κύρτωσε, την πρώην επίπεδη επιφάνεια, της δεύτερης διάστασης, δημιουργώντας έτσι, ένα ( τύπου πηγάδι, όπως το λένε οι επιστήμονες ) όπου μέσα σε αυτό, άρχισαν να πέφτουν, όλα όσα ήταν στην διάμετρο του αυτού πηγαδιού.

Έτσι, από ότι μας λένε…Ο κόσμος, άρχισε να αντιλαμβάνεται και την τρίτη διάσταση, που πλέων, γινόταν αισθητή, από της αισθήσεις του.

Τώρα, μας λένε το ίδιο και για την τέταρτη διάσταση !

Λένε δηλαδή, ότι ένα είδος, ( πιθανόν διαφορετικής βαρύτητας ή πιο ισχυρής ) πρόκειται να κυρτώσει τον γνωστό μας χώρο και τις τρις διαστάσεις του, τόσο, που κάποια στιγμή, το πηγάδι που θα έχει δημιουργηθεί, θα τρυπήσει και ο κόσμος μας, θα βρεθεί στην τέταρτη διάσταση, όπου πλέων, θα μπορεί να την αντιληφθεί, με τις αισθήσεις του.

Το ότι, αυτήν την στιγμή μας λένε, ότι γνωρίζουνε, ( οι επιστήμονες ) για την τέταρτη διάσταση, είναι, ότι ο κόσμος πλέων, θα κινείται ακόμα και χρονικά !

Το πρόβλημα όμως είναι, ότι μέχρι στιγμής, αυτά που κινούνται χρονικά, ( για αυτούς ) είναι, αυτά που έχουν, την ικανότητα να πιάσουν, την ταχύτητα του φωτός 300.000 χιλ / δευτερόλεπτο περίπου ή ακόμα και να την ξεπερνούν !

Αυτό, το έχουμε συναντήσει, σε μια μελανή οπή ( όπως την λένε ) ή κοινός, μαύρη τρύπα.

Εκεί λέει, ότι, οτιδήποτε εισχωρήσει εντός της μαύρης τρύπας, αμέσως μετατρέπεται σε ενέργεια !
Επίσης λένε ότι, από αυτήν, δεν ξεφεύγει, ούτε καν, το φως !

Ρωτώ, εγώ λοιπόν. Θα μπορούσε το σύννεφο, να είναι η όψη, από κάτι που δεν είμαστε ακόμα σε θέση να το αντιληφθούμε, με τις αισθήσεις μας και που μπορεί για αρχή, να μην μας επιτρέπει να δούμε, ούτε καν το φως, από αυτό ;

Αυτό, θα εξηγούσε, γιατί το σύννεφο εμφανίζεται μαύρο και αδιαπέραστο, από το φως !

Και… Επιτρέψτε μου, να κάνω και άλλη μια, ερώτηση. Θα μπορούσε το σύννεφο, να ασκεί το νέο και ¨ βελτιωμένο ¨ είδος βαρύτητας, που να κυρτώνει τον χώρο, τόσο, που να δημιουργεί πηγάδι και πέφτοντας μέσα εμείς σε αυτό, να βιώνουμε το όποιο φαινόμενο υλοποίησης, αντικειμένου, χώρου και πολύ πιθανόν, ακόμα και υποκειμένου ;

Ακριβώς όπως συνέβη και στην δεύτερη διάσταση, την ακριβή ώρα, που η τρίτη διάσταση, άρχιζε να γίνεται αντιληπτή, από τις αισθήσεις, των τότε οντοτήτων.

Και αυτές ( από ότι μας λένε, οι επιστήμονες ) υπέστησαν, την κύρτωση του επιπέδου δεύτερης διάστασης, ( που για εμάς τώρα, είναι χώρος, τριών διαστάσεων ) σε βαθμό που η βαρύτωση του επιπέδου, μορφοποίησε ένα πηγάδι, που για τα τότε όντα σαφώς, αυτό θα είχε την όψη, μιας διατάραξης, της τότε γνωστής τους, πραγματικότητας, η οποία, στην αρχή, θα κρατούσε πολύ λίγο χρόνο, κάνοντας έτσι τα τότε όντα, ( όποια και αν ήταν αυτά, δεν ξέρω ) να φαίνονται, γραφικά και φαντασμένα, όταν άρχιζαν να λένε στους γύρω τους, το τι είδαν !
Μήπως σας θυμίζει, κάτι αυτό ;

Πιθανότερο δε είναι, το πηγάδι αυτό το τότε, να μην επέτρεπε στο φως, που εκείνη την εποχή, όπως μας λένε οι επιστήμονες, ήταν σκιά, να διαπεράσει μέσα από αυτό.

Αν όντως αυτό ισχύει, τότε, τα τότε όντα, αυτό που έβλεπαν, είναι ένα άπλετο και διάχυτο φως, που σαφώς δεν είχαν την παραμικρή ιδέα, για το τι μπορεί να ήταν αυτό και από πού προερχόταν ! ( Ακριβώς όπως νοιώθουμε και εμείς που δεν μπορούμε να καταλάβουμε από πού προέρχονται τα αντικείμενα ή ότι άλλο είναι αυτό που έρχεται στον κόσμο μας – πραγματικότητα μας ) !

Στην δική μας τώρα περίπτωση, ( όντα τριών διαστάσεων ) μπορεί να συμβαίνει, ακριβώς το ίδιο, με ελάχιστες, ανεπαίσθητες διαφορές. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάθε φορά που βιώνει κάποιος ένα φαινόμενο, να είχε, ( λίγο πιο πριν ) δημιουργηθεί, ένα πηγάδι, που να κύρτωνε των τρισδιάστατο χώρο μας και αν η κύρτωση αυτού του πηγαδιού, ήταν μικρή σε μέγεθος, τότε, το φαινόμενο, θα ήταν μικρής ισχύος και μικρού χρονικού διαστήματος. Αν πάλι η κύρτωση του πηγαδιού, ήταν μεγάλη, τότε, το φαινόμενο θα ήταν ισχυρότερο και θα διαρκούσε, για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τέλος, αν η κύρτωση του πηγαδιού, ήταν μεγίστη, τότε, αυτό που θα συνέβαινε είναι…Στον πάτο, του αυτού πηγαδιού, να άρχιζε να διαφαίνεται μια ρωγμή, από όπου, δραπέτευε το φως, των τριών διαστάσεων μας, κάτι, που στα μάτια μας θα έμοιαζε να είναι, σαν μαύρο ασχήματο, σύννεφο, που φαίνεται να μην μπορεί, να διαπεραστεί, με κανέναν τρόπο. Είναι έτσι όμως ;

Θα μπορούσε, να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο, από αυτό που μας λένε οι αισθήσεις μας, για το θέμα της πυκνότητας και της μη διαπερατότητας, του σύννεφου.

Στο δικό μου φαινόμενο, ( που κάποια στιγμή, θα σας περιγράψω ) έριχνα τα φώτα από το όχημα μου και μάλιστα τα μεγάλα, αλλά δεν φαίνονταν να μπορούν, να το διαπεράσουν, το σύννεφο !

Μήπως όμως ο λόγος, είναι γιατί τα μεγάλα φώτα του οχήματος, δραπέτευαν και αυτά μέσα από την ρωγμή, ενώ στα μάτια μου, ως επίσης και στου συνοδηγού μου τα μάτια, φαινόταν, σαν να μην μπορούν, να το διαπεράσουν ;

Αν Ναι ! τότε καλωσορίστε, την τέταρτη διάσταση, στον κόσμο μας !

Ο λόγος που το λέω αυτό, είναι απλός. Αν η τέταρτη διάσταση, είναι, αυτή που επίμονα σφυροκοπά την τρίτη και γνωστή μας διάσταση, με όλα αυτά τα ( πηγάδια ), που αν νομίζεται ότι είναι λίγα, καλά θα κάνετε να επανεξετάσετε τον αριθμό αυτών, που έχουν γραφτεί, μόνον, μέσα στο φόρουμ, πόσο μάλλον, τον αριθμό αυτό, ανά την Ελλάδα, από άτομα που ούτε καν, μας ξέρουνε ή ακόμα χειρότερα, από την ίδια την Γη !

Όπως καταλαβαίνετε, τα πηγάδια που έχουν ανοίξει στον χώρο μας, ( που κάποτε άνοιγαν, στο επίπεδο, στην δεύτερη διάσταση ) είναι πολλά !

Τώρα, μένει να περιμένουμε μόνον υπομονετικά, το σημείο αντοχής, του κόσμου μας !

Αυτό σημαίνει, ότι ο χώρος μας, ( δηλαδή η πραγματικότητα, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται, ο κάθε άνθρωπος και ζώο ) έχει ένα όριο αντοχής κύρτωσης, όπως άλλωστε και τα πάντα ! Πχ αν πάρετε ένα λεπτό ξυλαράκι και το λυγίσετε, θα μπορείτε να το λυγίζετε, μόνον μέχρι ένα όριο, μετά…Σπάει !!! Το ίδιο ισχύει και για την πραγματικότητα μας, η οποία καθημερινός κυρτώνει, από διάφορα πηγάδια ανά το σύμπαν και όχι μόνον Γη. Πόσο μάλλον, Ελλάδα ή ακόμα και πιο συγκεκριμένα, μια μικρή περιοχή και ένα μικρότερο διαμέρισμα και ένας ακόμα μικρότερος χώρος δωματίου και ένας ακόμα πιο μικρός χώρος γραφείου, που πιθανών να είναι αυτός, που θα βιώσει το φαινόμενο. Προσοχή ! Μη ξεχνάτε, ότι το πηγάδι δημιουργείται, πριν το φαινόμενο, λάβει χώρα, στα μάτια μας !

Άντε λοιπόν ! ( Κύριοι επιστήμονες, πολιτικοί και ότι άλλο ) ορίστε, μια ημερομηνία, που θα είναι και το πραγματικό όριο, αντοχής κύρτωσης της πραγματικότητας, των τριών διαστάσεων αν μπορείτε !

Εμείς, όλοι οι υπόλοιποι, απλά θα γνωρίζουμε, ένα πολύ απλό πράγμα ! Κανένα πηγάδι, δεν έχει το ίδιο βάθος, από όσα έχουν ανοίξει ! Σίγουρα λοιπόν, κάποιο θα ανοίξει, που θα είναι τόσο... Βαθύ, που απλά, ο υμένας της παρθενιάς, της τέταρτης διαστάσεως, θα σπάσει…Και τότε… Όλα θα αρχίσουν να βγάζουν νόημα.

Ένα νόημα, που ο κόσμος ακόμα, δεν το έχει δει, αλλά εμείς, του το φωνάζουμε με όλη μας την δύναμη, χρόνια τώρα ! Εμείς, οι πρώτοι πηγαδάδες, της τέταρτης διάστασης…

Τέλος, μια ακόμα διευκρίνιση.

Καλό είναι, να ξέρουμε ότι το ρήγμα στο πηγάδι και η ¨ πτώση ¨ μας, στην τέταρτη διάσταση, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ, είναι μόνον, τα προεόρτια αυτής !

Ευχαριστώ Johnart !